نقد دیدگاه مستشرقان در مورد تأثیرپذیری قرآن از اشعار عصر نزول

پژوهش حاضر به یکی از شبهات مهم مستشرقان یعنی تأثیرپذیری قرآن از اشعار عصر نزول که نتیجه و پیامد آن بشری بودن قرآن را ثابت می‌کند، پرداخته است. مهم‌ترین اشعاری که مستشرقان روی آن حساب باز کرده‌اند، اشعار «امرؤ القیس» و «امیة بن ابی صلت» دو تن از شاعران دوران عصر نزول است که در این نوشتار مورد بررسی و نقد قرار گرفته و در نتیجه روشن می‌گردد که قرآن تحت تأثیر اشعار عرب نبوده است. و چه بسا این شاعران از قرآن اثر پذیرفته باشند و مفاهیم قرآنی را در اشعار خود گنجانیده باشند.