Medical immobilization as impairment of bodily organ functions within the meaning of the Polish Penal Code – consultative problems and a proposal for a method of judicial and medical evaluation

CEL PRACY: Celem pracy byla analiza wplywu leczenia unieruchomieniem „lzejszych” obrazen narządu ruchu obejmujących tkanki miekkie na stanowisko bieglych i treśc orzeczen sądow w przestepstwach przeciwko zdrowiu. Zbadano takze stosunek sądow do opinii bieglych oraz zaproponowano model opiniowania sądowo-lekarskiego w tego typu przypadkach. MATERIAŁ I METODY: W ramach badania przenalizowano wyroki wydane przez wydzialy karne sądow powszechnych, w ktorych zastosowanie unieruchomienia danej cześci ciala albo jego brak moglo rzutowac na stopien określonego przez bieglego uszczerbku na zdrowiu. WYNIKI: Cześc bieglych uznaje leczenie unieruchomieniem za rownoznaczne z naruszeniem czynności narządu ciala, a sądy rzadko odrzucają takie opinie. Dla niektorych bieglych kluczowe znaczenie ma nie tyle rzeczywista czynnośc leczonej unieruchomieniem cześci narządu ruchu po 7 dniach od urazu, ile samo leczenie unieruchomieniem, bez wzgledu na czas, przez jaki jest ono stosowane. Dodatkowo biegli określają ciezkośc obrazen, biorąc pod uwage zastosowanie unieruchomienia albo jego brak. CONCLUSIONS: The degree of health impairment, as defined in the Penal Code, should be determined by a medical check-up carried out 7 days after the injury, with an assessment of its "biological" effects, and not by the use of immobilization treatment and the time for which it is maintained.