Molekularna i paleopatološka analiza potencijalnih slučajeva reumatoidnog artritisa u ljudi iz arheoloških uzoraka s područja Republike Hrvatske

Reumatoidni artritis je autoimuna kronicna bolest koja se ocituje upalom sinovijalne ovojnice perifernih zglobova. Simetricno je distribuirana, najvise zahvaca zglobove saka i stopala, a rezultira ostecenjem kosti i hrskavice sto dovodi do invaliditeta. Etiologija reumatoidnog artritisa i dalje je nepoznata, no najvjerojatnije je rezultat interakcije genetickih, infektivnih i okolisnih cimbenika. Prvi klinicki zapis reumatoidnog artritisa u Europi potjece tek iz 1800. godine, no postoje dokazi da je bolest bila prisutna u Americi prije 6 500 godina. Na podrucju Republike Hrvatske pronađena su dva srednjovjekovna ljudska posmrtna ostatka na cijim su se kostima primijetile patoloske promjene karakteristicne za reumatoidni artritis. Kako bi se bolest potvrdila, napravljena je molekularna analiza gdje se pokusalo dokazati prisustvo alela grupe HLA-DRB1*01 i HLA-DRB1*04 koji se povezuju s najvecim genetickim rizikom za oboljenje od ove bolesti. Ekstrakcija drevne DNA napravljena je na nekoliko nacina, uspjesnost izolacije i kvaliteta izolirane DNA provjerena je kontrolnim reakcijama PCR, a tipizacija alela HLA-DRB1 napravljena je metodama PCR-SSP i PCR-SSO. Dobiveni rezultati upucuju da su osobe bile genotipa HLA-DRB1*01/*04 ili HLA-DRB1*01/*01. Ovo otkrice predstavlja prvi arheoloski dokaz reumatoidnog artritisa na ovom podrucju te potvrđuje da se bolest pojavila u Europi mnogo ranije nego se trenutno smatra.