تاثیر انجام مانور Abdominal drawing-in بر روی میزان لوردوز کمری در بیماران دارای کمردرد مزمن

مقدمه و اهداف کمردرد مزمن یکی از شایع­ترین مشکلات کلینیکی است که درمان­های متعددی برای آن در نظر گرفته می­شود. با توجه به تاثیر مانور Abdominal drawing-in (ADIM) بر روی عملکرد عضلات کمری- لگنی و تاثیر این عضلات بر روی لوردوز ناحیه کمری و هم­چنین با توجه به ارتباط میان لوردوز کمری و بروز درد در این ناحیه، هدف تحقیق حاضر بررسی این است که آیا با انجام مانور ADIM، می­توان موجب کاهش زاویه لوردوز کمری شد و در نتیجه از عوارض ناشی از هایپرلوردوزیس در افراد دارای کمردردهای مزمن جلوگیری کرد و موجب بهبود عملکرد در این افراد شد یا خیر. مواد و روش ­ها آزمودنی­های تحقیق حاضر شامل 15 نفر خانم با درد مزمن ناحیه کمری و پاسچر هایپرلودوتیک بودند. برای اندازه­ گیری زاویه لوردوز کمری در وضعیت ایستاده از بیماران تصویربرداری رادیوگرافی از نمای طرفی انجام شد و با استفاده از روش اندازه­گیری Cobb، میزان زاویه لوردوز مشخص گردید. یافته­ ها اختلاف میانگین میان قبل و بعد از انجام مانور 267/11 می­باشد. این بدین معنا است که قبل از انجام مانور، انحنای ستون فقرات بیشتر بوده است و چون سطح معناداری کمتر از 05/0 است (05/0>P)، این اختلاف میانگین معنادار است. در نتیجه مانور درمانی ADIMدر اندازه لوردوز ناحیه کمری بیماران در تصویر رادیوگرافی تاثیر معناداری داشته و باعث کاهش این زاویه شده است. نتیجه ­گیری در بررسی حاضر مشخص گردید که انجام ADIMدر وضعیت ایستاده در افراد دارای کمردرد مزمن و پاسچر هایپرلوردوتیک کمری می­تواند منجر به کاهش زاویه لوردوز و بهبود راستای ستون فقرات و در نتیجه بهبود دردهای مزمن این ناحیه گردد.