Refah Devletinin Dönüşüm Süreci ve “Düzgün İş” Kapsamında Sosyal Güvenlik Anlayışı

1970’lere kadar devam ettigi kabul edilen ve refah devletinin altin cagi olarak isimlendirilen donemde; devletlerin sosyal politika harcamalarinda artis yasanmis, sosyal koruma ve sosyal guvenlik; vatandaslar icin bir hak, devlet icin ise bir yukumluluk olarak gorulmeye baslanmistir. 1980 sonrasi kuresel gelismeler ve neo-liberal ekonomi politikalariyla birlikte degisen anlayis ise; gecmis donemde refah devletinin temel sorumlulugu olarak gorulen yukumluluklerde bir geri cekilme yaratmistir. Calisma hayatinda ortaya cikan ve artik kuresel olcekte etkiye sahip sorunlarin giderilmesinde uluslararasi orgutlerin etkinlik kazanmaya basladigi bu donemde; Uluslararasi Calisma Orgutu (ILO); sosyal guvenlik, esitlik, sosyal diyalog ve temel haklar gostergeleri ile sekillendirdigi “Duzgun Is (Decent Work)” kavramini uluslararasi gundeme tasimistir. Literature dayali bir derleme calismasi olarak kurgulanan bu calismada; refah devletinin 1970’lerden gunumuze yasadigi bu donusum sureci ekseninde sosyal guvenlik anlayisinda yasanan degisimler degerlendirilmis, “Duzgun Is” kavrami icerisinde sosyal guvenlik boyutunun yeri tartisilmistir. Bu kapsamda ILO’nun standartlarini belirledigi “duzgun is” gostergelerinden, sosyal koruma ve sosyal guvenlik boyutuna iliskin OECD ulkeleri ve Turkiye mukayesesinin yapildigi calismada; refah devletinin donusum surecinin sosyal guvenlik uzerindeki etkileri ve ortaya cikan duzgun is aciklarinin degerlendirilmesi amaclanmistir.