رابطۀ بالندگی و خود-کارآمدی مدیران مدارس با اثربخشی مدارس متوسطه

در این پژوهش رابطه بالندگی و خودکارآیی مدیران با اثربخشی مدارس دوره ی اول و دوم متوسطه مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش از نظر جمع آوری اطلاعات از نوع پژوهشهای توصیفی به روش همبستگی و از نظر هدف کاربردی انجام گرفته است. جامعه ی آماری را کلیه مدیران ( 175N = ) مدارس دوره ی اول و دوم متوسطه شهر خرم آباد تشکیل داده اند. حجم نمونه طبق جدول مورگان به تعداد 150 نفر مدیر مدارس (103 نفر مدیر مرد و 47 نفر مدیر زن) انتخاب شدند. جهت انتخاب نمونه معرف مدیران از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی استفاده شد. برای جمع آوری داده های از پرسشنامه های استاندارد بالندگی محتوایی مدیران فرهی بوزنجانی، خودکارآیی پتریدرو و همکاران و اثربخشی مدارس هوی و میسکل استفاده شد. پایایی پرسشنامه‌ها با روش آلفای کرونباخ و روایی آنها با نظر متخصصان مورد تایید قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین بالندگی مدیران و مولفه های آن (مهارت، توانایی، دانش) با اثربخشی مدارس رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (26/0؛ 28/0؛ 26/0 r =) . هم چنین نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین خودکارآمدی مدیران و مؤلفه های آن با اثربخشی مدارس رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد (45/0 r =).