منشأیابی رسوبات بادی با استفاده از روش شبیهسازی مونتکارلو

کمی نمودن سهم منابع رسوبات بادی به منظور اولویت­بندی آن­ها و کاهش یا کنترل فرسایش بادی ضروری می­باشد. هدف از این تحقیق، کمی نمودن عدم­قطعیت سهم منابع رسوبات بادی با استفاده از تکنیک انگشت­نگاری و روش شبیه­سازی مونت­کارلو در دشت سیرجان می­باشد. بدین منظور، 46 نمونۀ سطحی شامل 6 نمونۀ پهنه­های ماسه­ای به عنوان منطقۀ رسوب بادی و 40 نمونه از منابع بالقوۀ رسوبات بادی شامل Qt (13=n)، Qc (17=n)، Qsg (5=n) و Dc (5=n) جمع­آوری گردید. پس از آماده­سازی نمونه­ها، غلظت هشت عنصر ژئوشیمیایی به عنوان ردیاب در آزمایشگاه اندازه­گیری شد و سپس منابع رسوبات بادی با استفاده از یک فرآیند آماری دو مرحله­ای شامل آزمون­های آماری کروسکال‌والیس و آنالیز تحلیل تشخیص گام‌ به‌گام تفکیک شدند. در نهایت، ردیاب­های بهینه به عنوان پارامتر ورودی به مدل ترکیبی در نظر گرفته شد و عدم‌ قطعیت مربوط به سهم­های ارائه شده، توسط روش شبیه­سازی مونت­کارلو محاسبه گردید. نتایج نشان داد که چهار ردیاب Fe، K، Mg و Cu به عنوان ردیاب بهینه انتخاب شدند و کمی­سازی سهم منابع با استفاده از این چهار ردیاب انجام گردید. منابع اصلی تأمین‌کنندۀ رسوب برای رسوبات بادی در منطقۀ مورد مطالعه، Qc و Dc شناخته شدند و همچنین عدم‌قطعیت کامل (100٪-0) در سهم برخی منابع محاسبه گردید. بنابراین فعالیت­های مدیریتی به منظور کنترل و تثبیت فرسایش بادی باید در این دو منبع به منظور جلوگیری از برداشت ذرات متمرکز گردد. با توجه به کارایی بالای این روش، استفاده از آن به منظور کمی نمودن سهم منابع رسوبات بادی در سایر مناطق با فرسایش بادی فعال پیشنهاد می­گردد.