تأثیر تمرینات ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته بر تعادل پویای دانشآموزان کم توان ذهنی

زمینه و هدف: عقب‌ماندگی ذهنی یکی از رایج‌ترین معلولیت‌های ذهنی است که با اختلال در حفظ تعادل در مبتلایان همراه می‌باشد. هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر برنامه تمرینی ثبات مرکزی و برنامه تمرینی زنجیره حرکتی بسته بر تعادل پویای دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی که بر روی 45 دانش‌آموز پسر کم‌توان ذهنی انجام شد، آزمودنی‌ها در سه گروه 15 نفره کنترل، ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته قرار گرفتند. گروه‌های تجربی 8 هفته و هفته‌ای سه بار تمرینات ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته را انجام دادند. در پیش‌آزمون و پس‌آزمون از تست برخاستن و رفتن برای اندازه‌گیری تعادل پویای سه گروه استفاده شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس یکراهه برای بررسی تفاوت‌های بین گروهی استفاده شد. نتایج به‌دست آمده در سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 بررسی شدند. یافته‌ها: در نتایج آزمون تعادل پویا بین گروه‌های ثبات مرکزی و کنترل (000/0=p)، زنجیره حرکتی بسته و کنترل (006/0=p) و همچنین گروه‌های ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته (002/0=p) تفاوت معنی‌داری مشاهده شد. نتیجه‌گیری: تمرینات ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته باعث بهبود تعادل ایستا و پویای دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی شدند و از این تمرینات می‌توان برای بهبود تعادل در برنامه‌های توانبخشی دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی استفاده کرد.