Tygodnik „Ziemia i Morze” (1956–1957) a (od)budowa lokalnej tożsamości

Ukazujący sie w okresie „odwilzy” lat 1956–1957 szczecinski tygodnik „Ziemia i Morze” byl zjawiskiem niezwykle ciekawym na mapie powojennej kultury. Przez krotki moment, w środowisku dotąd mocno zatomizowanym i izolowanym, powstal autentyczny intelektualny ferment. Pismo, wpisując sie w ramy tzw. prasy odwilzowej, ktorej najbardziej rozpoznawalnym przykladem jest warszawskie „Po prostu”, bylo w stanie podjąc wątki nowe, mające charakter ponadregionalny, ale tez nadzwyczaj istotne z punktu widzenia wspolnoty lokalnej. W ciągu kilku miesiecy pismo staralo sie opisac glowne skladniki tozsamości Pomorza Zachodniego, ktore na potrzeby artykulu zostaly zdefiniowane nastepująco: świadomośc miejsca i jego odmienności, świadomośc innego doświadczenia i odmiennej etnoprzestrzeni, świadomośc nadmorskiego charakteru regionu i świadomośc pogranicza.