Lipohipertrofia – skórne powikłanie insulinoterapii.

W ciągu ostatnich lat znacznie zwiekszyla sie liczba pacjentow stosujących insulinoterapie, glownie ze wzgledu na wzrost czestości wystepowania cukrzycy typu 1 oraz coraz wcześniejszego rozpoczynania tej metody leczenia w cukrzycy typu 2. Typowymi powiklaniami insulinoterapii są wzrost masy ciala i hipoglikemia. Inną grupe stanowią rzadziej stwierdzane powiklania miejscowe - powstające w miejscach wstrzykniec insuliny: odczyny alergiczne, infekcje oraz zanik (lipoatrofia) lub rozrost (lipohipertrofia) podskornej tkanki tluszczowej. Lipohipertrofia jest najcześciej wystepującym obecnie skornym powiklaniem insulinoterapii. Wystepuje u okolo 20 – 50% pacjentow stosujących insuline, glownie chorujących na cukrzyce typu 1.  Podstawowym czynnikiem ryzyka jej rozwoju jest niezmienianie miejsca podawania insuliny, a takze czas trwania cukrzycy, niski wskaźnik masy ciala, mlody wiek oraz podawanie insuliny w skore brzucha. Wykonywanie zastrzykow w zmienione miejsca negatywnie wplywa na wchlanianie insuliny, co moze byc jedyną przyczyną niezadowalającej kontroli metabolicznej cukrzycy. Edukacja pacjentow polegająca na zalecaniu regularnego zmieniania miejsca wstrzykiwania insuliny jest zwykle skuteczna i pozwala uniknąc powstawania lipohipertrofii. Nalezy pamietac o ocenie miejsc wstrzykniec insuliny podczas wizyty lekarskiej.  Gdy dojdzie do rozwoju powiklan w miejscu podawania insuliny,  nalezy zmienic lokalizacje iniekcji i/lub preparat insuliny – jezeli stosowano klasyczną insuline ludzką – na insuline analogową. Jezeli takie postepowanie jest nieskuteczne, wowczas mozna zalecic wykonanie liposukcji lub resekcji chirurgicznej.