تحلیل توزیع فضایی مراکز اقامتی در مقصدهای گردشگری شهری (مطالعه موردی: شهر رشت)

گردشگری شهری در راستای دستیابی حداکثری به گردشگران ورودی از یک طرف و افزایش ماندگاری آنها از طرف دیگر، نیازمند پیش نیازهایی است. از جمله عمده ترین این پیش نیازها، وجود جاذبه های گردشگری و همچنین انواع مراکز اقامتی برای آنهاست. آنچه در کنار وجود این مراکز در شهرها اهمیت دارد، نحوه مکانیابی، توزیع فضایی و جهت پراکنش آنهاست که نیازمند مطالعه و بررسی است. از این رو این پژوهش توزیع فضایی مراکز اقامتی شامل هتلها، مهمانپذیرها و خانه های مسافر را در کنار جاذبه های گردشگری شهر رشت را بررسی کرده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است. برای تحلیل یافته ها از روش میانگین نزدیکترین همسایه، تحلیل خوشه ای فضایی چندفاصله ای، میانگین مرکزی و بیضی انحراف معیار استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که براساس میانگین نزدیکترین الگوی پراکنش واحدهای اقامتی بصورت کلی و خانه مسافرها بصورت خوشه ای بوده و پراکنش هتلها بصورت پراکنده است. همچنین براساس تحلیل خوشه ای فضایی چند فاصله ای پراکنش جاذبه های گردشگری به صورت خوشه ای، خانه مسافرها بصورت خوشه ای و هتلها و مهمانپذیرها در شهر رشت به صورت پراکنده می باشد همچنین در صورت یکسان درنظر گرفتن مراکز اقامتی، توزیع آنها دارای جهت شمال شرقی- جنوب شرقی می باشد. در مجموع نیاز به توسعه هماهنگ مراکز اقامتی در شهر رشت کاملا محسوس است. به نظر می رسد که متولیان امر مراکز اقامتی در شهر رشت، نیازمند تدوین برنامه ای هماهنگ و از پیش تعیین شده برای توسعه چنین مراکزی هستند و باید از هرگونه برخورد فوری و ضربتی خودداری شود.