کمی سازی ارتباط حد آستانه و لکههای زیستگاهی خرس قهوهای (Ursus arctos) در منطقه سفیدکوه با استفاده از رهیافت سیمای سرزمین

حفظ زیستگاه اتصال یک هدف اصلی پروژه حفاظت به‌ ویژه برای گوشت­ خوران بزرگ است. لکه‌های زیستگاهی پهنه‌های مطلوب با توزیع متفاوت در سیمای سرزمین هستند. این لکه‌ها با ابعاد و اندازه‌های مختلف دربرگیرنده بخش‌های با مطلوبیت بالا جهت حضور و استقرار می‌باشند. ازاین‌رو ارزیابی روند شناسایی و تغییرات این لکه‌ها برای گونه‌های مختلف حیات‌وحش تصویری صحیح و درست از وضعیت توزیع آن‌ها ارائه خواهد داد. این مطالعه به‌منظور بررسی وضعیت توزیع لکه‌های زیستگاهی خرس قهوه‌ای (Ursus arctos) در مقیاس سیمای سرزمین منطقه سفیدکوه استان لرستان انجام‌گرفته است. در این راستا با استفاده از نقاط حضور گونه ابتدا مطلوبیت زیستگاه به روش آنتروپی بیشینه با استفاده از 10 تکرار محاسبه گردید. پس از تائید اجرای مدل با استفاده از AUC حد آستانه‌های مختلف خروجی لجستیکی بر روی نقشه پیوسته مطلوبیت زیستگاه اعمال شد. از متریک‌های Np ، PD، ED، LPI، LSI، SHDI و CONTAG برای ارزیابی پیوستگی استفاده شد. روند تغییرات متریک‌های مختلف نشان داد که با کاهش و افزایش مقدار حد آستانه اعمال‌شده بر روی نقشه پیوسته مطلوبیت مقادیر مربوط به سنجه‌های سیمای سرزمین تحت تأثیر قرار می‌گیرند. مقادیر بالای حد آستانه زیستگاه کلیدی را نمایش می‌دهد و مقادیر پایین حد آستانه دیدگاه خوش‌بینانه‌­ای را از توزیع لکه‌های به ­دست خواهد داد. نتایج نشان داد که شناسایی حد آستانه مناسب به‌ منظور تحلیل لکه‌های داغ مقدم بر تحلیل متریک‌های سیمای سرزمین است چراکه این حد آستانه تحت تأثیرهدف مطالعه، تعداد نقطه حضور، نوع مدل و شرایط گونه دارای مطلوبیت متفاوتی خواهد بود.