MOGELIJKHEDEN TOT BEPERKING VAN DE EMISSIE VAN VLUCHTIGE ORGANISCHE STOFFEN BIJ DE STRAAL- EN SPUITHAL VAN HUISMAN, SCHIEDAM

Begeleiding: Prof. dr A.A. Broekhuis, Dr. ir G.H. Jonker (beiden Technische Bedrijfskunde) en Dr. H.A.J. Mulder (Wetenschapswinkel) Redactie Drs. C.M. Ree Samenvatting Milieudefensie Schiedam heeft aan de Beta Wetenschapswinkel RU Groningen gevraagd een beoordeling te maken van de mogelijkheden voor naverbranding van de emissie van oplosmiddelen door het staalbewerkingsbedrijf Huisman Special Lifting Equipment BV. in Schiedam. Doel van Milieudefensie Schiedam is discussie over vermindering van de geurhinder ten gevolge van deze emissie. Dit onderzoek is uitgevoerd door Ruben van de Biezen onder begeleiding van Technische Bedrijfskunde. Deze notitie is een publieksgerichte rapportage over dit onderzoek. Huisman verwerkt coatings op basis van oplosmiddelen, voornamelijk aromaten en esters, op installaties en onderdelen voor o.a. offshore toepassingen. De emissieconcentratie van de oplosmiddelen blijft (waarschijnlijk) beneden de emissiegrenswaarde van het Oplosmiddelenbesluit. De berekende geurimmissie is volgens de beschikking Wet Milieubeheer acceptabel, nadat (2006) de schoorstenen van het bedrijf zijn verhoogd tot 33 meter. Als de ervaren geurhinder hoger is dan berekend en/of als uit de rapportage volgens het Oplosmiddelenbesluit blijkt dat de emissie van oplosmiddelen hoger is dan de grenswaarde, dient emissiebeperking te worden overwogen volgens Best Bestaande Technieken (BREF). Gezien de eisen aan de coatings lijkt aanpassing van de verfsystemen (nu high-solids) of applicatietechniek (nu elektrocoating) weinig mogelijkheden te bieden. Onder de nageschakelde technieken komt naverbranding als optie in aanmerking. Adsorptie (koolfilter) is waarschijnlijk een minder goede keuze, gezien het mengsel van oplosmiddelen en de mogelijkheid tot verdringing van de (relatief sterk geurende) esters van het filter. Voor toepassing van naverbranding is verhoging van de concentratie van oplosmiddelen in de afgassen (cq verlaging van het ventilatiedebiet en/of lokale afzuiging) gewenst. De kosten van naverbranding (thermisch regeneratief, bij een verlaagd ventilatiedebiet) zijn onderzocht via een offerte van een leverancier van deze systemen. De kosten per vermeden kilo VOS emissie liggen in dezelfde orde van grootte als de referentiewaarde volgens de Nederlandse emissie Richtlijn (na inflatiecorrectie). Voor zover met de beschikbare (openbare) gegevens kan worden beoordeeld is naverbranding dus een technische en kostentechnische mogelijkheid, wanneer verdergaande reductie van de emissie van oplosmiddelen (geur) bij Huisman gewenst is. ________________________________________________________________ De mogelijkheden van naverbranding van de emissie van oplosmiddelen bij Huisman zijn onderzocht door R. W. van de Biezen, student Technische Bedrijfskunde, in zijn bachelorproject (voorjaar 2009) onder begeleiding van Prof. dr A.A. Broekhuis, Dr. ir G.H. Jonker (beiden TBK) en Dr. H.A.J. Mulder (Wetenschapswinkel). Deze notitie is een publieksgerichte rapportage en bewerking van het onderzoek van R. W. van de Biezen. De redactie berust bij Drs. C.M. Ree, coordinator Beta Wetenschapswinkel. ISBN 978-90-367-4244-3