Mito-logika pamięci, czyli o Kosowie w „Górskim wieńcu” Petara II Njegoša raz jeszcze (pasaże strukturalistyczno-konstruktywistyczne)

Pamiec o bitwie na Kosowym Polu z 1389 roku byla i jest jedną z konstytutywnych cech serbskiej tozsamości, oddzialującą od XIX wieku zarowno na serbską i poludniowoslowianską pamiec kulturową (w tym wyrazaną przez dziela literackie), jak i na praktyke polityczną. Teza tego artykulu jest nastepująca: wszystkie teksty dotyczące Kosowego Pola, z kluczowymi pochodzącymi z XIX wieku, ktore poddano tu analizie, są wariantami tego samego mitu, nie tylko dlatego, ze opierają sie na mitycznych opowieściach ludowych (pieśniach epickich itd.), lecz raczej dlatego, iz re-konstruują zawartą w nich mito-logike (nawiązując do formalistyczno-strukturalistycznych teoretyzacji W. Proppa, C. Levi-Straussa, E. Leacha, lecz rowniez do ustalen spolecznego konstruktywizmu). Co wiecej – czego dowodzi przyklad Gorskiego wienca Petara II Njegosa – wspomniane teksty konstruują ową mito-logike. To znaczy projektują ją wstecz na minione wydarzenia, historie, literature itd., i na ich interpretacje, narzucając określoną, spojną, mito-logiczną rame odniesienia, ktora zwrotnie oddzialuje na teraźniejszośc i przyszlośc.