تأثیر بهزیستی معنوی بر آشفتگیهای روانشناختی بیماران دارای آسیب نخاعی: نقش میانجیگری احساس تنهایی و ناامیدی

سابقه و هدف: بهزیستی معنوی یکی از مفاهیم بنیادین در بیماری­های مزمن است که رویکردی مهم در ارتقای سلامت عمومی افراد در نظر گرفته می­شود. با توجه به اهمیت بهزیستی معنوی هدف مطالعه‌ی حاضر مدل ساختاری تأثیر بهزیستی معنوی بر آشفتگی­های روان­شناختی با تأکید بر نقش میانجی‌گر احساس تنهایی و ناامیدی است.  روش­کار: این پژوهش مطالعه‌یی توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه‌ی مطالعه شامل 144 بیمار دارای آسیب نخاعی شهر اصفهان است که با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مقیاس بهزیستی معنوی (SWBS)، مقیاس احساس تنهایی، مقیاس ناامیدی بک و پرسش‌نامه‌ی افسردگی؛ اضطراب و استرس (21-DASS) جمع­آوری شد. برای تحلیل داده­های مطالعه نیز از روش آماری مدل معادلات ساختاری (SEM) استفاده شد. در این پژوهش همه‌ی مسائل اخلاقی رعایت شده است و نویسندگان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته­ها: نتایج نشان داد که بهزیستی معنوی، احساس تنهایی و ناامیدی با آشفتگی‌های روان­شناختی رابطه‌ی معنی­داری داشت. همچنین آزمون میانجی‌گری با روش بوت استراپ نشان‌دهنده‌ی معنی­داری نقش میانجی‌گر احساس تنهایی و ناامیدی در رابطه‌ی بهزیستی معنوی و آشفتگی­های روان‌شناختی بود. نتیجه‌گیری: یافته‌های به‌دست‌آمده می­تواند در موقعیت­های بالینی برای درمان آشفتگی­های روان­شناختی بیماران دارای آسیب نخاعی مفید باشد. Abbasi M, Ghadampour E, Amirian L. The Impact of Spiritual Well-being on Psychological Distress in Patients with Spinal Cord Injury: The Mediating Role of Loneliness and Hopelessness. J Res Relig Health. 2018; 4(4): 80- 93