ویژگی ها و اثرهای دورپیوندی ال نینوهای فرین شرق و مرکز اقیانوس آرام و ال نینوی فرین ترکیبی

با استفاده از داده‏های میانگین ماهانة ERA-Interim، ال‏نینوهای ۱۹۹۷-199۸، ۲۰۰۹-۲۰۱۰، و ۲۰۱۵-201۶، که به‏ترتیب ال‏نینوهای فرین شرق و مرکز اقیانوس آرام و ال‏نینوی فرین ترکیبی‏اند مطالعه شده است. نتایج نشان داد آغاز هر سه ال‏نینوی فرین از ماه ژوئیه بوده است؛ درحالی‏که تفاوت‏های بارزی در زمان از بین رفتن ال‏نینوهای ۱۹۹۷-199۸ و ۲۰۱۵-201۶ وجود دارد. در هر سه ال‏نینو، بی‏هنجاری‏های مثبت و منفی دمای سطح دریا به‏ترتیب در مناطق استوایی شرق و غرب اقیانوس آرام تشکیل شده‏اند. بیشینة بی‏هنجاری‏های مثبت دمای سطح دریا طی وقوع ال‏نینوی ۱۹۹۷-199۸ در مناطق استوایی شرق اقیانوس آرام و در ال‏نینوی ۲۰۰۹-۲۰۱۰ در مناطق استوایی مرکز اقیانوس آرام قرار دارند. بی‏هنجاری‏های مثبت دمای سطح دریا در ال‏نینوی ۲۰۱۵-201۶ از مرکز تا شرق مناطق استوایی اقیانوس آرام کشیده شده‏اند. همچنین، اندازة بی‏هنجاری‏های دمای سطح دریا و فشار تراز دریا در ال‏نینوی ۱۹۹۷-199۸ از ال‏نینوی ۲۰۰۹-۲۰۱۰ بزرگ‏تر بوده است. در هر سه ال‏‏نینو، بی‏هنجاری‏های مثبت (منفی) ارتفاع ژئوپتانسیلی در تراز 300 هکتوپاسکال در همان مناطقی از اقیانوس آرام حاره‏ای شکل گرفته‏اند که بی‏هنجاری‏های مثبت (منفی) دمای سطح دریا مشاهده می‏شود. بی‏هنجاری‏های شکل‏گرفته در ترازهای فوقانی وردسپهر در مناطق حاره‏ای اقیانوس آرام در طی این سه ال‏نینو بر الگوهای جوی مناطق دیگر تأثیر گذاشته‏اند.