واگرایی ژنتیکی دو جمعیت نژاد بز گوشتی و شیرده: بر پایه تحقیقات چند شکلیهای نوکلئوتیدی موجود در ژنهای کاندیدا

واگرایی ژنتیکی، فرآیندی است که در طی آن، دو یا چند جمعیت از یک گونه با جد مشترک، در طول زمان از طریق سازکارهای تکاملی، همچون جدایی جغرافیایی، نوترکیبی مولکولی و جهش‌های مستقل، آلل‌های با فراوانی غیر‌مشابه در سطح ژنومشان، فاصله ژنتیکی پیدا می‌کنند. این پدیده را می‌توان، اساس بوجود آمدن دو نژاد متفاوت از لحاظ، تیپ تولیدی در یک گونه دانست. در این راستا، هدف پژوهش حاضر، بررسی مقایسه‌ای چند شکلی‌های موجود در شش ژن کاندیدا برای تولید، در دو نژاد شاخص بز تیپ گوشتی و شیرده می‌باشد. بدین‌منظور، مجموعا، تعداد 30 عدد از هر نژاد بز شیری سانن و گوشتی بوئر، برای شناسایی چند شکلی ها در ناحیه‌ای از شش ژن کالپاستاتین، میوستاتین، هورمون شبه انسولین، لپتین، فاکتور نسخه پرداری اختصاصی هیپوفیزی و SCD با استفاده از تکنیک PCR-RFLP تعیین ژنوتیپ شدند. سپس، پارامترهای ژنتیکی مولکولی، با استفاده از نرم‌افزار POPGENE بین دو جمعیت محاسبه گردید. از آزمون‌کای‌اسکور، بر طبق جدول توافقی، برای آزمون معنی‌داری تفاوت‌های شاخص‌های مولکولی بین دو جمعیت استفاده شد. ضمنا، فراوانی آلل‌های مطلوب مرتبط با تولید در هر دو گروه تعیین گردید. نتایج مطالعه حاضر، نشان داد که ژنوم دو جمعیت مورد مطالعه در پروفایل آلل‌های شناسایی شده در بیشتر موارد تفاوت معنی‌داری دارد(p <0.01). چنین مطالعات واگرایی ژن در خصوص ژن‌های بزرگ اثرمرتبط با صفات تولیدی شاید بتواند، بینش اصلاح‌گران را برای درک بیشتر و پرده‌برداری از سیمای توارث جهش‌ها و نقش آنها در واریانس فنوتیپی مشاهده شده در صفات اقتصادی را بالا ببرد.