نقش میانجی توانمندسازی روانشناختی در رابطة بین کارآمدی جمعی معلمان و هیجانات تدریس

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه­ای توانمندسازی روان‌شناختی در رابطة بین کارآمدی جمعی معلمان و هیجانات تدریس انجام گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعة آماری پژوهش همة معلمان مدارس ابتدایی شهرستان میبد به تعداد 550 نفر بود که در سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تدریس بودند. از میان آن‌ها، 234 نفر با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های کارآمدی جمعی معلمان شان- موران و بار (2004)، توانمندسازی روان‌شناختی اسپریتزر (1995) و هیجانات تدریس فرنزل و همکاران (2010) بودند. داده­ها با ضریب همبستگی پیرسون و مدل­سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد مدل مطرح‌شده از برازش خوبی برخوردار است (94/0= GFI و 07/0=  RAMSEA). همچنین، نتایج نشان داد کارآمدی جمعی معلمان به واسطه­گری توانمندسازی روان‌شناختی می­تواند هیجانات مثبت را به صورت مثبت پیش­بینی کند. از طرفی دیگر، کارآمدی جمعی معلمان به واسطه­گری توانمندسازی روان‌شناختی می­تواند هیجانات منفی را به صورت منفی پیش­بینی کند. این نتایج حاکی از آن است که ارتقای خودکارآمدی جمعی در بین معلمان باعث افزایش کارآمدی تدریس و تجربة لذتبخش از شغل و حرفة معلمی می­شود.