The comparison of the yield and quality properties of the extracted pectins from orange waste by enzymatic, Ohmic and conventional methods

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر غلظت آنزیم (0-20٪ حجمی/وزنی)، نسبت ماده جامد به حلال (1:10 تا 1:50 گرم بر میلی لیتر) و زمان (1-18 ساعت) بر بازده پکتین استخراجی از ضایعات پرتقال با استفاده از دو آنزیم سلولاز Celluclast و Rohament بود. سپس بازده،‌ درجه استری، میزان گالاکتورونیک اسید، ویژگی های امولسیفایری و رفتار گرانروی پکتین های استخراجی در بهترین شرایط استخراج توسط انزیم ها با بهترین شرایط استخراج توسط روش نوین اهمی و روش متداول اسیدی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که بیشترین بازده پکتین با استفاده از آنزیم Celluclast و Rohament به ترتیب در غلظت های آنزیم 15 و 5/17٪، نسبت ماده جامد به حلال 1:20 و 1:40 و زمان 3 ساعت حاصل شد که برابر با 92/5 و 7/10٪ بود. بیشترین بازده پکتین در روش نوین گرمایش اهمی در شیب ولتاژ 15 ولت بر سانتی متر، دمای 90 درجه و زمان 30 دقیقه بدست آمد (33/14٪) که بیشتر از روش متداول (53/13٪) نیز بود. فعالیت امولسیفایری پکتین های استخراجی با دو روش گرمایش اهمی و متداول به ترتیب 47/65 و 18/67٪ بود اما پکتین استخراجی به روش آنزیمی فاقد فعالیت امولسیفایری بود. پایداری امولسیون های تهیه شده در دمای 4 و 25 درجه بعد از 30 روز بیش از 90 درصد بود. گرانروی پکتین های استخراجی با روش های اهمی و متداول در غلظت 2٪ نیز نسبت به نوع آنزیمی بسیار بالاتر بود. بنابراین پکتین استخراجی با روش اهمی و همچنین متداول بیشترین بازده، ویژگی امولسیفایری و گرانروی را داشت.