مقایسه عملکرد حافظه معنایی در کودکان دارای ناتوانیهای ویژه یادگیری یک زبانه و دو زبانه

ناتوانی‌های ویژه یادگیری ازجمله اختلالات عصبی-تحولی دردوران کودکی است که بااختلال درعملکردهای تحصیلی خواندن، نوشتن وریاضیات همراهاست.مطالعات مختلف نشان داده‌اندکه بین کودکان یکزبانه ودوزبانه بااختلال ناتوانی‌های ویژه یادگیری تفاوت‌هایی درکارکردهای شناختی وجوددارد.پژوهش حاضرباهدف مقایسه حافظه معنایی کودکان دارای ناتوانی ویژه یادگیری یکزبانه و دوزبانه انجام شد.طرح پژوهش ازنوع پس‌رویدادی بود.به منظورجمع‌آوری داده‌های پژوهش تعداد60نفرشامل30کودک یکزبانه(فارس)از تهران و30کودک دوزبانه ازشهرستان جوانرود(کرد-فارس)به صورت نمونه‌گیری در دسترس از مراکز ناتوانی‌های ویژه یادگیری انتخاب شدند. داده‏ها با استفاده از آزمون‌های هوش وکسلر- نسخه چهارم (شهیم، 1390) و حافظه معنایی (کرمی‌نوری و همکاران، 1387) جمع‌آوری شد. به منظور تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی میانگین، انحراف استاندارد، آزمون t مستقل و آزمون فریدمن استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که کودکان با ناتوانی‌های ویژه یادگیری یک زبانه‏ از عملکرد حافظه معنایی بهتری در مقایسه با کودکان دو زبانه برخوردار بودند (41/5=t، 05/0>P). همچنین بین بسامد حروف در زبان فارسی و عملکرد افراد در آزمون سیالی حروف رابطه معنادار به دست آمد (50/86=2، 01/0p <). براساس نتایج پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که برخلاف کودکان یک زبانه و دو زبانه بدون ناتوانی‌های ویژه یادگیری، کودکان با ناتوانی‌های ویژه یادگیری یک زبانه در مقایسه با کودکان دو زبانه دارای عملکرد بهتری در حافظه معنایی هستند.