تأثیر میزان آب مصرفی و روشهای کاشت بر عملکرد و کارآیی مصرف آب در ارقام تجاری سیبزمینی (مطالعه موردی: ایستگاه تحقیقاتی کبوترآباد اصفهان)

یکی از اصول استفاده بهینه از آب در بخش کشاورزی، افزایش کارآیی مصرف آب از طریق کاربرد روش‌های مناسب کاشت و ارقام مقاوم به کم آبیاری می‌باشد. این تحقیق به­منظور بررسی تأثیر میزان آب مصرفی و روش‌های کاشت بر عملکرد و کارایی مصرف آب ارقام سیب‌زمینی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوترآباد اصفهان اجرا شد. بدین منظور با استفاده از طرح کرت‌های دوبار خرده شده بر پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار، اثر روش‌های کاشت یک ردیفه و دو ردیفه شیاری به عنوان کرت‌های اصلی، میزان آب مصرفی در روش جویچه‌ای شامل 60،  80 ، 100 و120 درصد نیاز خالص آبیاری به عنوان کرت‌های فرعی و ارقام سیب‌زمینی شامل سانته، مارفونا و آریندا به­عنوان کرت فرعی بر عملکرد محصول و کارآیی مصرف آب مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که در هر دو سال مورد تحقیق، تیمارهای آبیاری 100 و120درصد نیاز خالص آبیاری بیش­ترین عملکرد سیب‌زمینی را به خود اختصاص دادند. مقایسه میانگین اثر روش‌های کاشت بر تولید محصول نشان داد که در هر دو سال انجام آزمایش، کشت دو ردیفه نسبت به کشت یک ردیفه عملکرد بالاتری داشت در حالی که عملکرد محصول تحت تأثیر رقم سیب‌زمینی قرار نگرفت. در سال اول بیش­ترین و کم‌ترین کارآیی مصرف آب به ترتیب با آبیاری به میزان 60 درصد نیاز خالص آبیاری و آبیاری به میزان 80 درصد نیاز خالص آبیاری مشاهده شد. در سال دوم اجرای آزمایش، تیمار آبیاری 60 درصد نیاز خالص آبیاری و 100 درصد نیاز خالص آبیاری، بیش­ترین کارآیی مصرف آب و تیمار120 درصد نیاز خالص آبیاری، کم­ترین کارآیی مصرف را به خود اختصاص داد. به موجب این تحقیق، در مناطق با شرایط مشابه، آبیاری سیب‌زمینی با 100 درصد نیاز آبی، بیش­ترین عملکرد و کارآیی مصرف آب را به دنبال خواهد داشت. در صورت کمبود منابع آب، بیش­ترین کارآیی مصرف در آبیاری سیب‌زمینی با 60 درصد نیاز آبی به دست خواهد آمد. در هر دو حالت، کشت دو ردیفه نسبت به یک ردیفه ارجحیت دارد.