اختلال بلع دهانی- حلقی بر اساس جایگاه آسیب در بیماران دچار سکته مغزی

مقدمه: یکی از عوارض شایع سکته مغزی، اختلال بلع دهانی- حلقی یا مشکل در انتقال غذا از دهان به معده است که شیوع این اختلال بر اساس جایگاه عرضه می‌تواند متفاوت باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی شیوع اختلال بلع دهانی- حلقی بر اساس جایگاه آسیب در بیماران دچار سکته مغزی بستری در بیمارستان آیت‌اله روحانی شهرستان بابل بود. شیوه مطالعه: در این مطالعه گذشته‌نگر، 1179 پرونده بیماران بستری شده دچار سکته مغزی به روش سرشماری از لحاظ دارا بودن اختلال بلع، با مقایسه جنسیت و جایگاه آسیب (کورتیکال و ساب‌کورتیکال) بررسی گردید. جهت ارتباط بین متغیرها از آزمون‌های Independent t و χ2 استفاده شد و در نهایت، داده‌های به دست آمده در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: از کل بیماران دچار سکته مغزی (48.36 درصد مردان و 51.64 درصد زنان)، 31.20 درصد دارای اختلال بلع بودند. 33.5 درصد از مردان و 29.4 درصد از زنان دچار این آسیب، اختلال بلع دهانی- حلقی داشتند که اختلاف معنی‌داری بین شیوع اختلال بلع در گروه زنان و مرد مشاهده نشد (0.050 P). نتیجه‌گیری: اختلال بلع دهانی- حلقی در سکته مغزی ساب‌کورتیکال از شیوع بیشتری برخوردار است. از طرف دیگر، سکته مغزی کورتیکال شیوع بسیار بالاتری دارد و با وجود رخداد کمتر اختلال بلع در آسیب‌های قشری مغز، درصد قابل توجهی از این بیماران دچار اختلال بلع دهانی- حلقی می‌گردند که این امر توجه ویژه متخصصان نورولوژی و ارجاع به هنگام این بیماران جهت توان‌بخشی بلع را ضروری می‌سازد.