اثر آلاینده گازوئیل بر روی خصوصیات ژئوتکنیکی خاک ماسه رس دار

هدف از این تحقیق، بررسی اثر آلاینده گازوئیل به عنوان آلاینده‌ای با وزن مخصوص کمتر از آب بر روی خصوصیات ژئوتکنیکی رفتار خاک ماسه رس‌دار می‌باشد. به این منظور، مجموعه‌ای از آزمایش‌های ژئوشیمیایی (شامل آنالیزهای XRD و XRF)، ژئوتکنیکی (شامل توزیع اندازه دانه، میزان تبخیر گازوئیل، حدود اتربرگ و مقاومت فشاری تک‌محوری) و همچنین مشاهده توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی بر روی خاک ماسه رس‌دار آلوده به گازوئیل انجام شد. نمونه‌ها برای انجام آزمایش‌ها به صورت مصنوعی به گازوئیل آلوده شدند. مطابق با نتایج بدست آمده با افزایش میزان آلودگی خاک به گازوئیل، مدول درجه‌بندی و اندازه ذرات خاک افزایش می‌یابد. همچنین مشاهده شد که با افزایش درصد گازوئیل، حد روانی و خمیری برای خاک آلوده به 16 درصد گازوئیل به ترتیب 71 و 119 درصد نسبت به خاک تمیز کاهش یافته و شاخص خمیری برای نمونه‌های کمتر از 8 درصد گازوئیل روند افزایشی داشته و بعد از آن کاهش می‌یابد. مطابق با نتایج آزمایش تراکم پروکتور استاندارد ملاحظه شد که با افزایش درصد آلودگی خاک، دانسیته خشک حداکثر تا 8 درصد گازوئیل کاهش یافته و پس از آن افزایش می‌یابد و همچنین مقدار آب بهینه با افزایش درصد گازوئیل کاهش می‌یابد. در این مطالعه، آزمایش مقاومت فشاری تک‌محوری در سه دوره عمل‌آوری 7، 14 و 28 روزه بر روی نمونه‌ها انجام شد و مشاهده شد که برای هر سه دوره عمل‌آوری مقاومت فشاری تک‌محوری و کرنش گسیختگی کاهش می‌یابد. بیشترین مقاومت فشاری برای دوره عمل‌آوری 28 روزه بدست آمد، لیکن برای هر سه دوره عمل‌آوری نرخ کاهش کرنش ثابت است.