سنجش واکنش زنان به مزاحمتهای اجتماعی هنگام استفاده از وسایل حملونقل عمومی در کلانشهر اهواز

یکی از مضامین مرتبط با مزاحمت‌های اجتماعی، مضمون راهبردهای زنان در واکنش به مزاحمت است که محققان آن را به دو دستۀ کلی واکنش‌های فعال یا صریح و واکنش‌های غیرفعال یا غیرصریح تقسیم می‌کنند. هدف پژوهش حاضر، سنجش واکنش زنان نسبت به مزاحمت‌های اجتماعی هنگام استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی در کلان‌شهر اهواز است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی-تحلیلی است. اطلاعات موردنیاز تحقیق از طریق مطالعات کتابخانه‌ای، مصاحبه با مردم و کارشناسان گردآوری ‌شده است. برای رتبه‌بندی واکنش‌ها، از روش تصمیم‌گیری ARAS استفاده ‌شد. همچنین به‌منظور پهنه‌بندی این واکنش‌ها در سطح شهر اهواز، مدل درون‌یابی کریجینگ به‌کار رفت. نتایج نشان می‌دهد واکنش زنان به مزاحمت‌های اجتماعی در هریک از شیوه‌های حمل‌ونقل عمومی با هم متفاوت است؛ به‌طوری‌که رتبه‌بندی واکنش‌ها به مزاحمت‌ها و درخواست کمک از دیگران در رتبه‌های نخست این تحلیل قرار می‌گیرند. مقایسۀ هریک از واکنش‌ها در شیوه‌های مختلف حمل‌ونقل عمومی بیانگر آن است که مجموع مزاحمت‌ها و نوع واکنش زنان، هنگام پیاده‌روی بیشتر است. تنوع واکنش‌ها همچنین مشخص می‌کند شکایت‌کردن و پیگیری روال قضایی مزاحمت‌ها در همۀ شیوه‌های حمل‌ونقل عمومی بیشتر است. این تفاوت در سطح شهر هم مشهود است؛ زیرا بعد از ترسیم نهایی نقشۀ واکنش زنان، مشخص شد منطقۀ 2 دارای بیشترین طیف خیلی کم و منطقۀ 4 دارای بیشترین طیف خیلی زیاد است.