Skepticism, Grammatical Criteria, and Politics in Stanley Cavell

Oz Stanley Cavell, Ludwig Wittgenstein’in Felsefi Sorusturmalar eserini suphecilik tehdidine karsi verilen felsefi tepkiler toplami olarak okur. Ancak supheciligin cozulecek entelektuel bir bilmeceye indirgendigi, suphecilige karsi gelistirilen yaygin Wittgenstein yorumlarini elestirir. Ona gore Wittgenstein’in argumanlari supheci tehdidi defetmez, tersine, Wittgenstein’in argumanlari dil kullanan varliklar olarak dunyayla iliskimizin yalnizca bir bilme iliskisine indirgenemeyecegini belirten ‘supheciligin hakikatini’ ortaya cikarir. Bu hakikat hem supheci hem de suphecilik karsiti argumanlarda ihmal edilen supheci tehdidin politik ve toplumsal boyutlarina isaret eder. Cavell supheciligin politik ve toplumsal olarak insa edilmis gramer kriterlerine karsi gelistirilen epistemolojik bir guvensizlik oldugunu gosterir. Şupheci argumanlar gramer kriterlerinin epistemolojik otoritesini tamamen reddederken, suphecilige karsi argumanlar bu otoriteyi kosulsuz destekler. Cavell her ikisini de dil kullanicilarinin gramer kriterlerinin olusumundaki ahlaki ve politik katilimlarini ihmal etmekle elestirir. Cavell, Jean-Jacques Rousseau’nun toplumsal sozlesme kuramina referansla, dil kullanicilarinin gramer kriterleriyle iliskilerinin ahlaki ve politik boyutlarini tartisir, ve gramer kriterlerinin suphecilik tehdidi karsisindaki kirilganliginin supheci ve suphecilige karsi argumanlarda anlasildigi gibi bir eksiklik olmadigini, tersine dil edimlerimizin ickin bir kosulu oldugunu savunur.