مقايسه تأثير ارزشيابی عملی ساختار يافته عينی(OSCE) با نظارت مستقيم و غير مستقيم براضطراب امتحان دانشجويان پرستاری

رزشيابی عملی ساختار يافته عينی، مهارتهای بالينی را در موقعيتهای شبيه سازی شده ارزشيابی می کند. در اين ميان وجود اضطراب منجر به کاهش توانايی مقابله با موقعيت امتحان می شود. پژوهش حاضر با هدف تعيين تأثير ارزشيابی ساختار يافته عينی با نظارت مستقيم و غير مستقيم در دانشجويان پرستاری انجام شد. روش: اين پژوهش يک مطالعه نيمه تجربی است که نمونه آن را 50 نفر از دانشجويان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد تشکيل می داد، که در سال تحصيلی 94-1393 توسط سرشماری انتخاب شدند. دانشجويان بصورت تصادفی در دو گروه قرار گرفته و اضطراب امتحان آنان طی ارزشيابی ساختاريافته عينی بررسی شد. در يک گروه ارزشيابی تحت نظارت مستقيم و در گروه ديگر با نظارت غير مستقيم صورت گرفت. ابزار گردآوری داده، پرسشنامه مشخصات فردی و اضطراب امتحان ساراسون بود. تجزيه و تحليل داده ها با محاسبه ميانگين و انحراف معيار نمرات دو گروه و مقايسه ها با آزمون تی زوجی توسط نرم افزار SPSS ويرايش 17 انجام شد. يافته‌ها: ميانگين نمرات اضطراب امتحان قبل از آزمون، در گروه تحت نظارت غيرمستقيم 23/5 ± 25/29 و در گروه تحت نظارت مستقيم 42/8 ± 22/28 بود که در آزمون t تفاوت معناداری نداشتند (p>0/001). بعد از آزمون ساختاريافته عينی نمره اضطراب امتحان درگروه تحت نظارت غيرمستقيم به 53/3 ± 34/24 کاهش معنادار يافت (t=-3/15, p<0/05) ميانگين نمرات اضطراب امتحان در گروه تحت نظارت مستقيم بعد از آزمون 7 ± 16/24 بدست آمد که آزمون آماری اين کاهش را در دو گروه معنادار نشان داد (t= 4/55, p<0/004). آزمون تی زوجی اختلاف ميانگين نمرات اضطراب امتحان قبل و بعد از ارزشيابی را در هر دو گروه معنادار نشان داد (P=0/005). نتيجه گيری: اين مطالعه نشان داد که ارزشيابی مؤثر می تواند اضطراب امتحان را کاهش دهد. با توجه به ميانگين بالاتر ارزشيابی با نظارت غير مستقيم از طريق تصاوير شبکه ای دوربين های مداربسته پيشنهاد می گردد در ارزشيابی درسی علوم پزشکی به آن توجه بيشتری نمايند.