Demokrat Parti Döneminde Kıbrıs Sorunu

Kibris sorunu on yillardir Turk dis politikasinin temel problematik alanlarindan birisini teskil etmektedir. Lozan Baris Antlasmasi’na gore Kibris, Ingiltere’nin hâkimiyetinde kalmis ve bu nedenle Turkiye daha sonraki vetirede Kibris’a mudahale etmeyi dusunmemistir. Ikinci Dunya Savasi’ndan sonra, Ingiltere’nin politikasini degistirip hâkimiyetindeki topraklardan yavas yavas cekilmeye baslamasi uzerine, Kibris’ta Turkiye ve Yunanistan’in da yer aldigi bir nufuz mucadelesi baslamistir. Ingiltere’nin Adayi tahliye plani gundeme gelince Turkiye tarihsel, kulturel, demografik, cografi ve stratejik unsurlarin etkisi cercevesinde Kibris sorunuyla daha yakindan ilgilenir hale gelmistir.  Demokrat Parti doneminin en onemli dis politika konularindan birisi kuskusuz Kibris sorunudur. Soz konusu donemde, Kibris’ta iki toplumlu devlet yapisinin temelleri atilmistir. Turkiye oncelikle statukoyu devam ettirmek istemistir. Bu olmazsa adanin tamaminin kendisine verilmesi gerektigi gorusunu savunmustur. 1955’ten sonra da Adanin taksimi tezi on plana cikmistir. Ozellikle Londra Konferansi sonrasinda Turkiye Kibris sorununda resmen taraf haline gelmistir. Lozan Baris Anlasmasi ile Kibris’i Ingiltere’ye birakmak zorunda kalan Turkiye’nin, Demokrat Parti’nin izledigi dis politika ile Kibris’ta tekrar hak sahibi haline geldigi gorulmustur. Makalede donemin gazete arsivinden ve donemle ilgili belli basli telif ve tetkik eserlerden yararlanarak Demokrat Parti iktidarinin Kibris politikasi incelenecektir.