مقایسه کارآیی سه حشرهکش از گروههای مختلف در کنترل موریانههای زیرزمینی Microcerotermes spp.

موریانه­ها ازجمله آفاتی هستند که سبب خسارت به محصولات کشاورزی، گیاهان جنگلی، غذای ذخیره شده و لوازم چوبی منازل می­شوند. استفاده از حشره­کش­های شیمیایی، رایج­ترین و موثرترین راه­کار کنترل موریانه­ها به­شمار می­رود. در این تحقیق تعیین دز بهینه سه حشره­کش از سه گروه مختلف به روش سد محافظتی انجام گرفت. تیمارهای مورد بررسی در این پژوهش شامل 5/0 و 1 درصد از فرمولاسیون سوسپانسیون غلیظ­شده آفت­کش فیپرونیل (SC 2%)، 50 گرم از فرمولاسیون گرانول آفت­کش فیپرونیل (G 0.2%)، 1 درصد از آفت­کش کلرپیریفوس (EC 40.8%)، 5/0 و 1 درصد از آفت­کش لامبدا سای هالوترین (SC 5%)، 50 گرم ازفیپرونیل(G 0.2%) و شاهد (آب) بودند. آزمایش­ها در استان هرمزگان انجام شد. هر کرت آزمایشی، شامل محیط اطراف هر نخل به شعاع یک متر از سایه­انداز در نظر گرفته شد و مقدار 20 لیتر محلول حشره‌کش در پای هر نخل ریخته شد. در راستای ارزیابی، در اطراف هر درخت تعداد 2 عدد تله­ی ردیابی نصب شد به ­طوری­که یکی از تله­ها در داخل و تله دیگر در بیرون کرت قرار داشت. شاخص ارزیابی کنترل موریانه­ها، میزان مقوای خورده شده توسط موریانه در هر تله تعیین گردید. جهت تعیین طول مدت تاثیر تیمارها، بررسی تله­های 16-6 ماه بعد از تیمار ادامه یافت. داده­ها به شیوه غیرپارامتریک تجزیه آماری شدند. نتایج نشان داد که تله­های خارج از کرت از لحاظ آلودگی با یکدیگر تفاوت معنی­داری نداشتند. تیمار فرمولاسیون گرانول فیپرونیل با 19 تله آلوده کارآیی قابل قبولی برای کنترل موریانه ندارد. در حالی­که تیمار یک درصد از لامبدا سای هالوترین با 5 تله آلوده، بیش­ترین تاثیر را در کنترل موریانه در طول 6 ماه پس از تیمار داشت.