تأثیر تنککردن بر ویژگیهای کمی جستگروههای برودار (Quercus brantii Lindl.) در جنگلهای خرمآباد

پژوهش پیش رو با هدف تغییرشکل رویشی توده های شاخه زاد کم قطر برودار ( Quercus brantii  Lindl.) و کاهش رقابت بین جست های هر جست گروه به کمک عملیات پرورشی تنک کردن تدریجی انجام شد. این پژوهش در منطقه چگنی شهرستان خرم آباد و برای یک بازه زمانی 16ساله طراحی شده است که نتایج فاز چهارساله اول آن ارائه خواهد شد. قالب آماری پژوهش، طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار بود که تیمارهای تنک کردن شامل روش افزایشی، کاهشی، سنتی و شاهد می باشد. در تیمار افزایشی شدت برش در فاز اول 18 درصد، فاز دوم 22 درصد، فاز سوم 28 درصد و فاز چهارم 32 درصد جست هاست. در تیمار کاهشی برنامه و شدت برش ها برعکس تیمار افزایشی است. در تیمار سنتی نیز به پیروی از نظام سنتی موجود در منطقه، یک یا دو جست از هر جست گروه باقی  مانده و بقیه جست ها قطع شدند. ویژگی های کمی درختان نمونه قبل از تنک کردن (سال اول) اندازه گیری و در فصل زمستان تنک کردن انجام شد. در سال پایانی طرح مجددا اندازه گیری ها تکرار شد. نتایج نشان داد که تیمار کاهشی باعث افزایش قابل توجه رویش سطح تاج جست گروه و قطر جست ها و تیمار سنتی باعث افزایش قابل توجه رویش ارتفاعی جست ها شده است. معنی دار بودن اختلاف بین تیمارها، تأثیر مثبت اجرای عملیات پرورشی تنک کردن را در توده های مشابه اثبات می کند. همچنین براساس نتایج این پژوهش، در تیمارهایی که شدت برش بیشتر بود، افزایش رویش متغیرهای کمی به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از تیمارهای با شدت برش کمتر و یا بدون برش (شاهد) بود. درمجموع می توان بیان کرد که با اجرای تیمارهای پرورشی، امکان اصلاح و ترمیم ساختار ناپایدار توده های شاخه زاد جوان بلوط در جنگل های زاگرس وجود دارد.