سنجش و ارزیابی تطبیقی زیستپذیری روستاهای دارا و فاقد فعالیتهای حفاظت خاک و آبخیزداری (مطالعه موردی: استان چهارمحال و بختیاری)

رابطه زیست پذیری روستاها با پایداری منابع پایه تولید، موضوعی است که تاکنون مورد توجه جدی قرار نگرفته و البته به دلیل بحران منابع طبیعی و محیط زیست و ناپایداری سکونتگاه های روستایی از سوی دیگر از اهمیت روزافزونی برخوردار است. این پژوهش با هدف سنجش و ارزیابی تاثیر فعالیت‌های حفاظت خاک و آبخیزداری بر زیست پذیری روستایی در استان چهارمحال و بختیاری صورت گرفته است. جامعة آماری مورد بررسی شامل ساکنان روستاهای مورد مطالعه و حجم نمونه در این پژوهش 143 نفر بوده است. این پژوهش از‌‌نظر هدف، کاربردی و بر مبنای راهبرد پژوهش، از نوع پیمایشی است و از ابزار پرسش‌‌نامه برای جمع‌‌آوری داده‌‌ها استفاده شده است. روایی پرسشنامه با استفاده از روایی محتوا و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ به دست آمد. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS18 استفاده شد. یافته‌های تحقیق نشان داد سطح زیست‌پذیری روستاهای دارای آبخیزداری و حفاظت خاک، نسبت به سطح زیست پذیری روستاهای فاقد این طرح ها دارای تفاوت معنی‌داری بود. به عبارتی می توان این گونه نتیجه گیری نمود که طرح های آبخیزداری می تواند موجب ارتقای شرایط زیستی در روستاها شده و البته در بلندمدت، میزان رضایتمندی از زندگی و فعالیت در روستاها را ارتقا دهد. پیشنهاد می شود در جهت ارتقای شرایط زیست پذیری روستاهای کوهستانی به اقدامات آبخیزداری توجه ویژه ای صورت گیرد تا استفاده پایدار از منابع طبیعی و محصولات کوهستانی به عنوان راهبرد اصلی معیشت توسط خانوارهای روستایی در نظر گرفته شود.