مورفوگروپ های فرامینیفری سازند قم در مناطق نطنز و قم: کاربرد آنها در تفاسیر دیرینه محیطی و پالئواکولوژیکی

بررسی گروه‌های شکلی، به دلیل مستقل بودن از تاکسونومی گونه‌ها و همچنین امکان مقایسه تجمعاتی با سنین مختلف ابزار مناسبی برای تفاسیر اکولوژیکی و پالئواکولوژیکی محسوب می‌گردد. مطالعه روزنبران سازند قم در برش‌های نطنز (با سن روپلین؟-شاتین-آکیتانین و 330 متر ضخامت) و خورآباد (جنوب شرقی قم؛ با سن روپلین- بوردیگالین و 260 متر ضخامت)، منجر به تشخیص هشت گروه شکلی شد. شناسایی گروه‌های شکلی بر اساس مورفولوژی و معماری پوسته (شامل شکل کلی، الگوی پیچش، آرایش و تعداد حجرات) و زیستگاه استنباطی (سطح زی یا درون زی/نیمه درون زی) و استراتژی تغذیه استوار بوده است. در هر دو برش بطور کلی انواع سطح زی غالب بوده‌اند. در 200 متر پایینی برش نطنز گروه‌های شکلی با دیواره پورسلانوز و در بخش بالایی، گروه‌های شکلی با دیواره هیالین فراوانی بیشتری دارند که بیانگر نهشته شدن بخش‌های پایینی در محیط‌های لاگونی و نهشته شدن بخش-های بالایی برش (به طور عمده) در دریای باز است. این تغییر چشمگیر در طول زمان بیانگر افزایش تدریجی عمق حوضه، کاهش شوری، کاهش روشنایی و کاهش مواد مغذی است. پراکندگی گروه‌های شکلی در برش خورآباد از یک الگوی عکس تبعیت می‌کند. به طوری که با وجود نوسانات جزئی، در 200 متر پایینی برش خورآباد، گروه‌های شکلی با دیواره هیالین و در بخش بالایی، گروه‌های شکلی با دیواره پورسلانوز غالب هستند که بیانگر نهشته شدن بخش‌های پایینی در محیط‌های دریای باز و نهشته شدن بخش‌های بالایی برش (به طور عمده) در محیط‌های لاگونی است.