مدل ساختاری عملکرد تحصیلی بر اساس خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش تحصیلی با میانجیگری درگیری شناختی در دانشآموزان رشتۀ ریاضی- فیزیک

عملکرد تحصیلی از مهمترین شاخص‌های اندازهگیری کیفیت آموزشی دانش‌آموزان است. هدف پژوهش حاضر ارائۀ مدل ساختاری عملکرد تحصیلی بر اساس انگیزش تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی با میانجیگری درگیری شناختی دانش‌آموزان رشتۀ ریاضی-فیزیک است. این پژوهش کاربردی و از نوع همبستگی با روش مدل‌یابی معادلات ساختاری است. جامعۀ آماری آن شامل کلیۀ دانش‌آموزان رشتۀ ریاضی-فیزیک شهر تهران است که از میان آن‌ها 470 نفر دانش‌آموز انتخاب شدند و روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای است. ابزارهای پژوهش عبارت است از پرسش‌نامۀ انگیزش تحصیلی والراند و همکاران (1992)، پرسش‌نامۀ خودکارآمدی تحصیلی موریس (2001) و پرسش‌نامۀ راهبردهای انگیزشی برای یادگیری پینتریچ و همکاران (1991). برای تحلیل داده‌ها از ضریب اچ (H) آلفای کرانباخ و ماتریس همبستگی و مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد.نتایج نشان داد مدل متغیرهای پژوهش از برازش مطلوبی برخوردارند. در مدل مفروض انگیزش تحصیلی با عملکرد تحصیلی با میانجیگری درگیری شناختی، اثر کامل و اثر مستقیم و غیرمستقیم غیرمعنادار بود. اثر خودکارآمدی تحصیلی با عملکرد تحصیلی با میانجیگری درگیری شناختی کامل و اثر مستقیم معنادار بود، اما اثر غیرمستقیم غیرمعنادار بود. نتایج نشان داد متغیر خودکارآمدی اثر معناداری بر عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دارد و 40 درصد از واریانس عملکرد تحصیلی آن‌ها را تبیین می‌کند. بنابراین کادر آموزشی، اجرایی مدارس و همین‌طور والدین دانش‌آموزان می‌توانند برای تقویت عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان از متغیر خودکارآمدی تحصیلی استفاده کنند.