شناسایی و تحلیل الگوی فضایی سکونتگزینی مهاجران خارجی در فضای روستایی و شهری ایران

برای ایران که در طی چهل سال اخیر تغییرات مهم جمعیتی را تجربه کرده، مهاجرپذیری از موضوعات مهم جمعیتی و سیاسی آن به‌شمار می‌آید. گر چه در طی سال‌های پس از انقلاب، ایران شرایط ثبات دایمی را تجربه نکرده و مستمرا با مسایلی مانند جنگ و تهدید و تحریم رو‌به‌رو بوده است، اما تاکنون مأمن پناهندگان کشورهای همجوار و غیرهمجوار بوده است. این مهاجران پناهندگانی هستند که نتیجه جنگ و ناآرامی داخلی و بین‌المللی و یا حوادث طبیعی در کشورهای افغانستان، عراق و پاکستان هستند. به‌جز این سه گروه عمده، مهاجرانی از سایر کشورها نیز در نواحی شهری و روستایی حضور دارند. در این پژوهش برای شناسایی الگوی فضایی سکونت‌گزینی مهاجران از آماره موران I استفاده شده و برای نمایش محلی نقاط داغ ترکیب جمعیتی مهاجران، از آماره *GetisـOrd Gi استفاده شده است. نتایج پژوهش به ما نشان داد که الگوی سکونت‌گزینی هم در نواحی روستایی و هم در نواحی شهری، از تمرکز به سمت پخش در حال حرکت است. همچنین در بررسی محلی شاخص ترکیب جمعیت اتباع به ایرانی برای نواحی روستایی 27 شهرستان با امتیاز 3 و برای امتیازهای 2 و 1 هر کدام سه شهرستان شناسایی شده و 34 شهرستان با امتیاز 3 ،10 شهرستان با امتیاز 2 و 10 شهرستان با امتیاز یک در نقاط داغ شاخص قرار گرفته‌اند.