Od Listów z podróży do Ameryki (1876–1878) do Listów z Afryki (1891–1892), czyli o ewolucji warsztatu pisarskiego Henryka Sienkiewicza

Celem artykulu jest analiza jezykowo-stylistyczna, zmierzająca do wskazania jezykowych wykladnikow wybranych cech stylowych warsztatu pisarskiego Henryka Sienkiewicza oraz wydobycia roznic w sposobie kreślenia przez niego krajobrazow w dwoch utworach reprezentujących ten sam gatunek literacki: Listach z podrozy do Ameryki oraz Listach z Afryki. Podstawe materialową stanowią tozsame pod wzgledem tematycznym wypowiedzi deskryptywne (opisy zachodow slonca). W toku analiz pokazuje sie, ze w zakresie opisywania zjawisk przyrody zasadnicze cechy warsztatu pisarskiego Henryka Sienkiewicza uformowane zostaly juz podczas spisywania wrazen z amerykanskiej podrozy, a nastepnie wykorzystane w poźniejszych o kilkanaście lat Listach z Afryki. Ewolucja stylu Henryka Sienkiewicza dotyczy jedynie jakości zastosowanych środkow jezykowych, przede wszystkim epitetow, ktore w poźniejszej, afrykanskiej korespondencji dobierane są w sposob harmonijny i podporządkowany realizmowi opisu. Listy z Afryki wyrozniają sie takze wiekszą dyscypliną skladniową i dbalością o rytmiczną i foniczną strone wypowiedzi.