بررسي رابطه نوع زايمان با بروز علايم افسردگي بعد از زايمان، یک مطالعه مروری

زمینه و هدف: دوره بعد از زايمان بيشترين زمان خطر براي بروز اختلالات خلقي شامل اندوه، افسردگي و سايكوز می‌باشد. افسردگي مهم‌ترین اختلال خلقي پس از زايمان است كه می‌تواند با اختلال در روابط مادر ، کودک و خانواده همراه باشد و در صورت عدم توجه و درمان مناسب آن صدمات جبران ناپذيري را به دنبال داشته باشد . نظر به شيوع بالاي افسردگي پس از زايمان و نيز عوارض ناشي از آن و همچنين وجود طيف وسيعي از علل در اتیولوژی افسردگی زایمان، من جمله نوع زایمان و وجود تناقضاتی در این زمینه ، پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه نوع زايمان با افسردگي پس از زايمان در زنان باردارانجام شد. مواد و روش‌کار: این پژوهش یک جستجوی اینترنتی با مروری بر مقالات علمی با استفاده از کلید واژه هاي "افسردگي پس از زايمان" ، " زايمان"، "زايمان طبيعي" و " سزارين" انجام شده است. یافته‌ها: نه درصد زنان در دوران بارداري و 13%آنان پس از زايمان اختلال افسردگي اساسي را تجربه می‌کنند. در زنان با سابقه افسردگي خطر ابتلا به افسردگي اساسي در دوران پس از زايمان تا 25% افزايش می‌یابد. بالا بودن ميزان علايم افسردگي زودرس بعد از زايمان، به خصوص بعد از سزارين و مشكلات ناشي از بروز افسردگي، توجه جدي به اين موضوع را مي‌طلبد. مطالعات وسیع‌تر جهت تعيين دامنه، عوارض و پيشگيري از آن توصيه مي‌شود. نتیجه گیری: یافته های پژوهشی نشان داده‌اند که در گروه با علامت افسردگی میزان زایمان طبیعی بیشتر از گروه بدون علامت افسردگی بوده است ولی رابطه‌ی آماری معنی دار بین نوع زایمان و علامت افسردگی پس از زایمان مشاهده نشده که ضرورت انجام مطالعات بیشتر را نشان می‌دهد.