De hydrologische cyclus in de Belgische kustzone en -polders

De hydrologische cyclus is de weg die een waterdruppel aflegt van zodra het als neerslag op het aardoppervlak valt tot het in een bepaalde zee opnieuw verdampt. Deze cyclus herhaalt zich eindeloos en wordt door de mens aangewend voor onder andere zijn dagelijkse behoefte aan drinkwater. Veelal wordt de hydrologische cyclus onderverdeeld in (i) het natuurlijke watersysteem en (ii) de menselijke waterketen. Dit natuurlijke watersysteem is wat men in Vlaanderen sinds het in werking tredende decreet betreffende het Integraal Waterbeleid zo veel mogelijk wil behouden en, indien mogelijk, versterken. Evenwel kan men zich afvragen of dit nastreven van de natuurlijke werking wel overal een realistisch uitgangspunt is. Volgens landschapskundige definities is de Belgische kustregio namelijk een kunstmatig landbouwlandschap gewonnen door indijking van kust- en getijdengebieden. Deze definitie is wijdverbreid en werd lange tijd ondersteund door de inmiddels achterhaalde theorie van de Duinkerke transgressies en de bijhorende onderverdeling van de Belgische kust in Oud- en Middelland. Nieuwe inzichten tonen evenwel aan dat de waarheid ergens in het midden ligt. De huidige hydrologische cyclus in de Belgische kustregio zit zeer complex in elkaar. Naargelang de gevallen neerslag, de aanvoer van water uit de buurlanden en de vraag naar drinkwater, vooral groot tijdens het toeristisch seizoen, varieert de hydrologische cyclus sterk. Op watervlak is de kustregio sterk verbonden met de rest van Belgie en het buitenland. Dit alles is het resultaat van een eeuwenlange wisselwerking tussen mens en natuur.