مقایسه کفایت دیالیز در بیماران مراجعه کننده به بخش های همودیالیز استان گلستان

مقدمه: همودياليز رايجترين روش درمان جايگزين نارسايی مزمن کليه به شمار ميرود و دياليز ناکافی سبب افزايش مرگ بيماران ميشود. لذا تعيين کفايت دياليز در اين بيماران از اهميت زيادی برخوردار است.اين مطالعه با هدف مقايسه کفايت همودياليز در بيماران مراجعه کننده به مراکز دياليز استان گلستان انجام شد. مواد و روش ها:در اين مطالعه توصيفی- مقايسه ای، تعداد 389 نفر بيمار دياليزی مراجعه کننده به 8 مرکز دياليز استان گلستان به صورت سرشماري وارد مطالعه شدند. فرم اطلاعات جمعيت شناسی(7سوال) و پرسشنـامه مشخصات ثبت شده در پرونده هر بيمار بر اساس اهداف پژوهش (12سوال) به عنوان ابزار گردآوری داده­ها استفاده شد. سطح سرمی BUN در ابتدا و همچنين درپايان همودياليز به روش جريان خون آهسته از مسير شرياني اندازه گيری شد. کفايت دياليز با استفاده از معيار KT/Vو مدل کسر اوره (URR) مورد ارزيابی قرار گرفت. يافته‏ها: ميانگين KT/V و URR در مراکز همودياليز، به ترتيب برابر با 33/1 و22/63 بود. بالاترين ميانگينKT/Vمربوط به مرکز دياليز شهرستان کلاله با 59/1 KT/V = و کمترين آن درمرکز دياليز آق قلا با 03/1 KT/V= بدست آمد که از نظر آماري اين اختلاف بين اين مقادير معنی دار بود (03/0P=). ارتباط معناداری بين KT/Vو زمان همودياليز در هر جلسه، فاصله سوزن شريانی از سوزن وريدی و جهت تزريق سوزن شريانی-وريدي و سرعت جريان خون وجود داشت(05/0>P). نتيجه‏گيری: با وجود روش های نوين همودياليز درمقايسه با گذشته، مراکز دياليز مذکور دارای کفايت دياليز نزديک به حد استاندارد بوده است و می توان با رعايت برخی موارد مانند افزايش زمان دياليز در هر جلسه، دور پمپ دستگاه، فاصله سوزن شريانی از سوزن وريدی و اصلاح نحوه دست يابی به عروق، کفايت دياليز را بهبود بخشيد.