De rechtspositie van patiënten wordt verbeterd

Samenvatting In dit onderzoek staat de analyse van het ‘recht op goede zorg’, zoals dat is neergelegd in het wetsvoorstel Wet Clientenrechten Zorg, centraal. Het wetsvoorstel Clientenrechten Zorg heeft de doelstelling om een rechte lijn te trekken binnen de clientenrechten. Door de verschillende clientenrechten op te nemen in een wettelijke regeling en ze te formuleren als individueel afdwingbare rechten van de client, wil de wetgever meer duidelijkheid verschaffen in de patientenwetgeving en de rechtspositie van de client versterken. De vraag die zich in dit verband oproept is in hoeverre het recht op goede zorg, zoals geregeld in de WCZ, een verbetering is ten opzichte van het recht op goede zorg zoals neergelegd in de huidige wet- en regelgeving. Het recht op goede zorg conform de WCZ bevat enerzijds bepalingen waarvan het goed is om die te regelen in wetgeving, maar anderzijds ook bepalingen die tekort schieten en voorbijgaan aan hun doelstelling. Het is goed dat de WCZ de reikwijdte van het recht op goede zorg uitbreidt en doet gelden in alle zorgrelaties, in de gehele keten van zorg. Andere positieve gevolgen die het recht op goede zorg met zich meebrengt, zijn het feit dat o.a. de elementen van goede zorg worden uitgebreid, dat het recht op goede zorg een resultaatsverplichting wordt, dat het afstemmen van de zorg verplicht wordt, dat clienten het recht krijgen op geestelijke verzorging, dat kwaliteitssystemen verplicht gebruikt moeten worden voor het realiseren van kwaliteitsverbetering en dat het melden van incidenten en het handelen met deze gegevens wettelijk beschermt wordt. Echter, kunnen deze voordelen ook in de huidige wetgeving behaald worden. Hiervoor is het maken en invoeren van een nieuwe, alomvattende wetgeving niet vereist. Het is de vraag of het invoeren van een integrale wet efficient is. Indien er geen duidelijke bewijzen zijn gevonden over de voordelen van een integrale wet, is het invoeren daarvan namelijk minder efficient. Een geheel nieuwe wet leidt tot het verlies van kennis en ervaring in de huidige regels. Clienten hebben veelal de tijd nodig om wetten te begrijpen en hun rechten te ‘leren’. Bovendien verschaft het recht op goede zorg conform de WCZ niet meer duidelijkheid dan in de huidige situatie. Meerdere begrippen blijven naast elkaar bestaan. Een herformulering van het recht op goede zorg zal niet bijdragen aan meer toegankelijkheid van patientenrechten, noch aan de versterking van de rechtspositie van de zorgconsument. De oplossing voor de problemen in de huidige praktijk, wordt door verschillende adviesorganen eerder gezien als het nemen van maatregelen gericht op het verbeteren van de mogelijkheden om feitelijk gebruik te maken van de bestaande clientenrechten. Summary In this research is the analysis of the 'right for healthcare', as laid down in the bill law Clients Rights Care, central. The bill has the objective of client rights, make to draw a straight line within the clients rights. Rights by the different clients to include in a single legal regime and to formulate them as individually enforceable rights of the client, the legislator wants to provide more clarity in the patient legislation and strengthen the legal position of the client. The question in this context is by what extent the right for good healthcare, as regulated in the WCZ1, is an improvement compared to the right to good healthcare as embodied in current law en regulations. The right for good healthcare according to the WCZ, contains on one side decisions which are good to settle in legislation, but it also contains decisions which are not sufficient and ignore their goal. It is good that the WCZ, expands the scope of the right for good healthcare and that this supplies in the whole chain of healthcare. Some other positive consequences that the right for good healthcare brings along, are the fact that the elements of good healthcare are becoming extended, the right for good healthcare is becoming an obligation, adapting healthcare is becoming compulsory, clients get the right for mental healthcare, quality systems required to be used for realizing quality improvement and that reporting of incidents and act with this data is legally protected. However, these benefits can also be achieved in the current legislation. This means that creating and importing a new comprehensive legislation is not required. The question is whether the introduction of a comprehensive law is efficient. If there is no clear evidence found about the advantages of an integral law, the adoption thereof is namely less efficient. A whole new law leads to the loss of knowledge and experience in the current rules. Clients often need the time to understand laws and learn about their rights. Furthermore, the right for good healthcare provides in accordance with the WCZ not more clarity than in the current situation. Multiple concepts continue to co-exist. A reformulation of the right for good healthcare will not contribute to more accessibility of the rights of patients, nor to the strengthening of the legal position of the healthcare consumer. The solution to the problems in current practice, is being seen by various advisory bodies as taking measures aimed at improving the capabilities to actually make use of the existing clients rights.