Cultuur en communicatie

De Nederlandse gezondheidszorg is vooralsnog onvoldoende voorbereid en toegerust op de diversiteit van de hulpvragers in de multiculturele samenleving. Dit blijkt uit de problemen in de zorg aan allochtone patienten. Naast taalproblemen spelen ook verschillen in cultuur en referentiekader een rol; allochtonen hebben vaak andere opvattingen over gezondheid, gezondheidszorg en ziekte dan de autochtone hulpverlener. Verschillen in beleving en uitleg van de ziekte en verschillen in communicatieve mogelijkheden kunnen verkeerde verwachtingen opleveren bij zowel hulpverleners als hulpvragers, ten opzichte van elkaar en van de zorg. Besef bij de hulpverlener dat diens klinische realiteit kan verschillen van die van de patient, kan knelpunten voorkomen. Een open houding en goede interculturele communicatie kunnen eveneens bijdragen aan het overbruggen van verschillen in klinische realiteit tussen arts en patient. In de medische opleidingen moet meer aandacht worden besteed aan het aanleren van de juiste attitude en vaardigheden om te kunnen communiceren met patienten met een andere achtergrond.