تاثیر تغییرات اقلیمی در تعیین مناطق مطلوب زیستگاهی خرگوشهای ایران؛ خرگوش غربی (Lepus europeus) و خرگوش شرقی (Lepus tolai)

تنوع‌‌زیستی جهانی در سال‌‌های اخیر کاهش چشمگیری در مقایسه با دوران‌‌های گذشته تجربه کرده است. تغییر اقلیم و دخالت‌‌های انسانی شامل تخریب زیستگاه، گونه‌‌های معرفی‌‌شده و آلودگی از مهم‌‌ترین منابع تهدیدات کنونی برای تنوع زیستی هستند و اینکه تلفات گونه‌‌های جانوری و گیاهی یک اثر چشمگیر منفی بر خدمات اکوسیستم دارند. هدف از مطالعه حاضر تهیه مدل توزیع گونه‌‌ای خرگوش غربی (Lepus europeus) به عنوان یک گونه با توزیع بالا و خرگوش شرقی (Lepus tolai) به‌عنوان یک گونه ساکن در مناطق شمال، شمال غربی و شمال شرقی ایران است. ابتدا لایه‌‌های متغیر اقلیمی از پایگاه داده Bioclime استخراج شد. در مرحله بعدی، همبستگی بین متغیرها برای هریک از گونه ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سپس متغیرهای دارای همبستگی بالا از فرایند مدل‌‌سازی حذف شدند. درنهایت 9 مدل توزیع گونه‌‌ای بسته آماری sdm (GLM, GAM, BRT, SVM, RF, MARS, CART, FDA, MaxEnt) در نرم افزارهای R مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد عموما مناسب‌‌ترین مناطق برای توزیع خرگوش غربی، مناطق غرب و جنوب غرب ایران و برای خرگوش شرقی مناطق جنگلی نیمه انبوه در بخش‌‌های شمال و شمال‌‌شرق کشور است. به علاوه این که حداکثر درجه حرارت گرم‌‌ترین ماه سال (BIO5) و بارش گرم‌‌ترین فصل (BIO18) به ترتیب مهم‌‌ترین متغیرهای اقلیمی برای گونه‌‌های خرگوش غربی و خرگوش شرقی بودند. یافته‌‌های پژوهش حاضر می‌‌تواند برای مدیریت بهتر مناطق ذکر شده با تاکید بر حفاظت تنوع‌‌زیستی گونه‌های خرگوش غربی و خرگوش شرقی استفاده شود.