Tip 1 Diyabetes Mellituslu Çocuklarda Tanı Anındaki Klinik ve Laboratuvar Bulgularının Değerlendirilmesi

Amac: Calismamizin amaci, Tip 1 Diyabetes Mellitus (T1DM) tanisi alan cocuklarda ilk basvuru bulgularinin neler oldugunu belirlemektir. Yontemler: Bu calisma 2013-2016 yillari arasinda Dicle Universitesi Tip Fakultesi Cocuk Endokrinoloji ve Cocuk Acil poliklinigine basvuran yeni T1DM tanisi 142 cocuk hasta incelenerek gerceklestirildi. Retrospektif olarak dosyalardan hastalarin sosyodemografik ozellikleri, semptom ve laboratuvar bulgulari kaydedildi. Elde edilen tum veriler istatiksel olarak degerlendirildi. Bulgular: Calismada yer alan cocuklarin 62’si (%43,66) kiz idi. Yas ortalamasi 10,10±1,39 yil idi. Tani anindaki kan glikoz duzeyi 425,85±12,51 mg/dl, HbA1c %13,57±3,77 olarak saptandi. Olgularin %47,8’inde glutamat dekarboksilaz antikoru pozitifligi tespit edildi. Hastalarin %18,3’unde ailede T1DM hikayesi mevcuttu. Hastalar en cok Ocak ayinda (%12,6) ve Kasim ayinda (%11,9) tani aldi. Olgularin %83,8’inde hem poliuri hem de polidipsi bulunurken, %41,5 olguda bilinc duzey degisikligi ve %6,3 olguda da koma mevcuttu. Basvuru sirasinda hastalarin %43’unde ketoasidoz mevcut iken, %48,5’inde ketozis, %8,5’inde ise sadece hiperglisemi mevcuttu. Sonuc: Tip 1 DM daha cok adolesan donemde izlenmektedir. Hastaligin en sik basvuru semptomlari poliuri ve polidipsidir. Bu nedenle toplumun poliuri ve polidipsinin T1DM bulgulari olabilecegi yonunde egitilmesi gerekmektedir. Toplumun bu konuda bilinclendirilmesi diyabetin en onemli komplikasyonu olan diyabetik ketoasidoz sikliginin azaltabilir.