رابطۀ دینداری و ارزشهای خانواده با تمایلات و قصد فرزندآوری در میان زنان متأهل شهر تهران

هدف پژوهش حاضر،بررسی رابطۀ دینداری و ارزش‌های خانوادگی با تمایلات و قصد باروری در میان زنان متأهل شهر تهران است. این مطالعه به روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام گرفت و در آن، 398 نفر از زنان متأهل شهر تهران با استفاده از روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای طبقه‌ای بررسی شدند. مطابق نتایج، میانگین باروری برای زنان نمونه 58/1 فرزند و میانگین باروری ایده‌آل 95/1 فرزند به‌دست آمد. حدود 74 درصد زنان تمایلی به داشتن فرزند بیشتر ندارند و حدود 40 درصد، تک‌فرزندی را به‌عنوان ایده‌آل فرزندآوری درنظر دارند. نتایج آزمون‌های دومتغیره نشان می‌دهد دینداری و ابعاد آن با تمایلات باروری رابطۀ معناداری ندارد، اما دینداری درمجموع می‌تواند بر قصد باروری زنان تأثیرگذار باشد. مطابق نتایج تحلیل مسیر، متغیر ارزش‌های خانواده با ضریب بتای 243/0 تنها متغیر بلافصل اثرگذار بر تمایلات باروری زنان مورد بررسی است. متغیر سن و پایگاه اقتصادی-اجتماعی، ضمن تأثیر مستقیم بر تمایلات باروری، به‌کمک متغیر دینداری و ارزش‌های خانواده بر تمایلات باروری زنان مورد مطالعه تأثیرگذار بوده است. نتایج رگرسیون لجستیک نشان داد متغیرهای مستقل دینداری و ارزش‌های خانوادگی تأثیر معناداری بر احتمال قصد باروری زنان دارد و میان متغیر پایگاه اقتصادی-اجتماعی و احتمال قصد باروری زنان رابطۀ معناداری وجود ندارد. درمجموع، رفتارهای باروری زنان از زمینه‌های اقتصادی-اجتماعی، فرهنگی و جمعیتی جامعه تأثیر می‌پذیرد. در این میان، دینداری و ارزش‌های خانوادگی به‌عنوان سازه‌ای اجتماعی و فرهنگی، نقش تعیین‌کننده‌ای در شکل‌گیری رفتارهای باروری دارند.