ارزیابی تأثیر ضد قارچی تیوفانات متیل بر قارچهای مخرب کاغذ و کاربرد آن در حفاظت آثار کاغذی

آثار‎ ‎کاغذی به دلیل ماهیت آلی خود بیشتر موردحمله‌ی عوامل بیولوژیکی مثل قارچ‌ها، باکتری‌ها و حشرات قرار می‌گیرند. ‏در آرشیوها معمولا بیشترین نوع تخریب بیولوژیکی کاغذ، به قارچ‌ها مربوط می‌شود. اهمیت حفاظت آثار کاغذی باعث شده تا ‏روش‌های متفاوتی در قارچ ‌زدایی این آثار بکار گرفته شود. روش ضدعفونی شیمیایی یکی از پرکاربردترین شیوه‌ی ضدعفونی ‏است. در این پژوهش کاربرد قارچ‌کش تیوفانات متیل بر قارچ‌های مخرب آثار کاغذی موردمطالعه قرارگرفته است. مطالعات ‏آزمایشگاهی انجام‌شده جهت بررسی تأثیرات تیوفانات متیل بر کاغذ و قارچ، شامل پیرسازی تسریعی کاغذ، بررسی میزان ‏تأثیرگذاری قارچ‌کش تیوفانات متیل بر قارچ‌های ‏Aspergillus niger، ‏Aspergillus flavus‏ و ‏Penicilliurn sp‏ و تعیین ‏میزان پایداری قارچ‌کش بعد از پیرسازی تسریعی است. بررسی‌ها نشان داد که تیوفانات متیل در تمامی غلظت‌های 10، 50، ‏‏100، 200 و ‏ppm‏500 به‌طور کامل از رشد قارچ ‏Penicilliurn sp‏ جلوگیری کرد. قارچ ‏Aspergillus flavus‏ تنها در ‏غلظت ‏ppm‏10 مقداری رشد داشت؛ اما در بقیه‌ی غلظت‌ها هیچ رشدی از این قارچ دیده نشد. قارچ ‏Aspergillus niger‏ ‏نیز در غلظت‌های بالای ‏ppm‏100 توانایی رشد نداشت. بر اساس نتایج، کاغذهای تیمار شده پس از قرار گیری در شرایط ‏پیرسازی تسریعی همچنان توانایی مهار رشد قارچ‌ها را دارد. به‌طورکلی، نتایج حاصل از هاله‌ی رشد و هاله‌ی عدم رشد، ‏نشانگر آن بود که در غلظت ‏ppm‏200 هر سه قارچ به‌طور کامل قابل‌کنترل هستند.‏