رتبه بندی نواحی شهر ساری از نظر میزان برخورداری از شاخص های زیست پذیری

زیست‌پذیری ، اساسا از اواخر قرن بیستم مورد توجه قرار گرفته است، زیرا فضاهای شهری دچار مسائلی چون کیفیت پایین محیط، آلودگی صوتی و هوا و... شده بودند. هدف این پژوهش رتبه بندی نواحی شهر ساری از نظر میزان برخورداری از شاخص های زیست پذیری شهری است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی – تحلیلی می باشد. برای جمع آوری داده ها در این تحقیق، از دو روش اسنادی و میدانی و استفاده از پرسشنامه بهره گرفته شده است.که با منطق نمونه‌گیری گلوله برفی در میان 20 نفر از متخصصان برنامه ریزی شهری انجام‌گرفته است و مؤلفه‌های سه شاخص اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی در این راستا به کار گرفته شدند. برای رتبه بندی از روش تصمیم گیری چند معیاره تاپسیس بهره گرفته شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که . به‌این‌صورت که وضعیت 5 ناحیه برخوردار و محسوب شده و سطح زیست‌پذیری در آنها در حد متوسط قرار داشت؛ نواحی 2-1، 5-3، 1-3، 5-2 و 2-3. نظر به نقشه ارائه‌شده این نواحی در مناطق حاشیه شمالی و جنوبی شهر قرار دارند و شهروندان از رضایت بالای خود را در مورد زیست‌پذیری ابراز داشته‌اند. از طرفی 3 ناحیه در دست نواحی محروم قرار داشتند؛ نواحی 4-3، 7-1 و 4-2 در مورد سایر نواحی نیز ضریب اولویت کسب‌شده به‌گونه‌ای بود که می‌توان آنها را در دسته نیمه برخوردار جای داد. در کل می‌توان نتیجه گرفت که 17 ناحیه از 20 ناحیه در وضعیت مطلوبی از زیست‌پذیری قرار دارند که این امر نشان از وضعیت متوسط زیست‌پذیری در شهر ساری حکایت دارد. در کل می‌توان گفت که نواحی مرکزی شهر ساری با توجه به کیفیت کم فضای سبز، بافت فرسوده، تراکم جمعیت و... ازلحاظ کیفیت زیست‌پذیری در وضعیت نامطلوبی قرار دارند و نیاز به توجه بیشتری دارند.