راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی در افراد مبتلا به پسوریازیس و افراد غیرمبتلا

نظیم هیجان را می‌توان به عنوان فرایندی در نظر گرفت که به واسطه‌ی آن فرد بر شکلی از هیجانی که در حال حاضر دارد تاثیر می‌گذارد و مشخص می‌کند فرد چگونه هیجانات خود را تجربه و ابراز می‌کند. وجود الگوهای مختل در تنظیم هیجان بیماران پوستی می­تواند باعث تشدید و تدوام وضعیت پوستی آنان شود.  هدف این پژوهش مقایسه­ی راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی(سازگار و ناسازگار) در بیماران مبتلا و غیرمبتلا به پسوریازیس در شهر اهواز بود. برای این منظور، طی یک پژوهش علی- مقایسه­ای، با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس، تعداد 1۰۰ نفر (50 نفر بیمار مبتلا به پسوریازیس و ۵۰ فرد غیرمبتلا) به عنوان نمونه انتخاب و از نظر راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی (سازگار و ناسازگار) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که بین بیماران مبتلا به پسوریازیس و افراد غیرمبتلا از لحاظ راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی (سازگار و ناسازگار) تفاوت معنا­داری وجود دارد و بیماران مبتلا به پسوریازیس در مقایسه با گروه غیرمبتلا کمتر از راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی سازگار و بیشتر از راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی ناسازگار استفاده می‌کنند. این احتمال وجود دارد که مشکلات تنظیم شناختی هیجان در تشدید پسوریازیس نقش داشته باشند و بیماران مبتلا به پسوریازیس مانند دیگر بیمارن پوستی بیشتر از راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی ناسازگار استفاده میکنند.