ارزیابی تاثیر رفتار لرزهای اتصالات مفصلی و گیردار در سازههای بتن مسلح براساس تغییر درصد آرماتور طولی در مقطع تیر

اتصالات تیر - ستون در قابهای بتن مسلح از جمله عناصر کلیدی در تعیین رفتار سازه در مقابل انواع بارها می­باشد. نقش این اتصالات در مقابل بارهای جانبی بخصوص رخدادهای قوی لرزه­ای بسیار مهم بوده و رفتار سازه­های بتن مسلح در زلزله های گذشته نشان می­دهد که اتصالات تاثیر قابل توجهی در میزان و شدت خرابی­های حاصله داشته­اند. از سوی دیگر تجارب بدست آمده در زلزله­های گذشته منجر به در نظر گرفتن تمهیدات جدید طراحی اتصال در آیین نامه­های فعلی شده است. علی رغم اهمیت اتصالات مفصلی و همچنین استفاده فراوان از آنها در سازه­های فولادی، به علت عدم وجود جزئیات مطمئن کاربرد آنها در سازه­های بتنی بسیار اندک است. در این مقاله رفتار اتصالات در قاب­های بتنی ساختمانی در دو حالت گیردار و مفصلی و برای درصدهای مختلف تسلیح مقطع تیر در محیط نرم افزار ABAQUS  مدلسازی شده و مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج این تحقیق نشان دهنده آن است که با افزایش درصد آرماتورهای طولی در مقطع تیر در حالت استفاده از اتصالات گیردار منجر به افزیش شکل پذیری اتصال گردیده است. با این حال با افزایش درصد آرماتور و ثابت ماندن ابعاد هندسی تیر در نهایت شکل پذیری به تدریج دچار کاهش شده است.همچنین با افزایش درصد آرماتور در مقطع تیر در حالت استفاده از اتصالات مفصلی منجر به افزیش ظرفیت نهایی اتصال به صورت پیوسته ولی بسیار تدریجی می‌گردد.