Dance-drugs en cybercultuur

Dansfeesten zou de vertaling zijn van ‘dance-party's’, die bij jongeren zo populair zijn. Een Nederlandse term bestaat er eigenlijk niet voor. Bij dansfeesten denken sommigen aan de rumba en de wals, terwijl het hier gaat om middernachtelijke, langdurige party's, bezocht door voornamelijk tieners en twens, waar zogeheten clubmuziek gedraaid wordt. Tot deze muziek behoren vele verschillende stromingen zoals rave, house, ambient, techno, trance, goa-(psy)trance, jungle, hip-hop en trip-hop. Iedereen kan via het Internet met deze termen zoeken en de betreffende muziek beluisteren. Het gaat eigenlijk niet om de ‘mainstream’-popmuziek; het is eerder een muzikale uitdrukking van een jonge, hippe cybercultuur. Deze cultuur wordt gekenmerkt door een herorientatie op de flower-powerstroming van de jaren '60 gecombineerd met aspecten van de moderne cybercultuur. Oude idolen, zoals Timothy Leary, worden regelmatig geciteerd en de combinatie van geestverruimende literatuur, muziek, oosterse filosofie en bewustzijnsverruimende of energiemobiliserende drugs vormt de basis van deze nieuwe ‘tegencultuur’.