Hobbes a naturalizm etyczny (przeł. S. Szymański)

Celem niniejszego artykulu jest ocena powodzenia Hobbesowskiej wersji naturalizmu etycznego. Po naszkicowaniu i ocenie teorii moralnej Hobbesa oraz wskazaniu powodow, ktore zadecydowaly o jej atrakcyjności owcześnie i obecnie, Hampton broni tezy, ze to, czy podejście to jest przekonujące, zalezy od milczącego wlączenia tej samej „niedorzeczności”, ktorą teoria ta – jak twierdzi – sama odrzuca. Intencją Hampton jest wiec nie tylko przedstawic interpretacje tekstow Hobbesa, ale zbadac strukture i slabe punkty pewnej wersji popularnego obecnie podejścia w etyce. Hampton wykazuje, ze niektorzy wspolcześni teoretycy podzielający jego opory wobec metafizyki i gloszący ten typ teorii moralnej mylą sie, tak jak on sam, co do stopnia, w jakim teoria ta unika wlączania tego, co uznają za nieuprawnione treści metafizyczne. Choc prezentowane tutaj argumenty nie są bezpośrednią krytyką naturalizmu etycznego jako takiego, a jedynie jego Hobbesowskiej odmiany, to jednak Hampton wyjaśnia, dlaczego problemy z podejściem Hobbesa są wystarczająco powazne, zeby zaniepokoic kazdego zwolennika naturalizmu etycznego.