ارتباط مشخصات بیماران روانی با فرار آنان از مرکز روانپزشکی رازی

مقدمه: فرار بيمار از بخش‌های روان‌پزشکی پديده‌ای رايج است که دارای تبعات بسيار زيادی برای جامعه و خود بيمار می باشد. به ‌منظور کاهش ميزان فرار، ضروری است که عوامل مرتبط با آن مشخص گردد. اين مطالعه برای تشخيص ارتباط مشخصات بيماران روانی با فرار آنان در مرکز روان‌پزشکی رازی انجام‌ شد. روش: در اين مطالعه توصيفی مقطعی، تعداد ۱۱۷ پرونده بيماران فراری از طريق نمونه‌گيری غير تصادفی انتخاب و موردبررسی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته‌ مشخصات بيماران روانی پس از تعيين اعتبار محتوی و صوری جمع گرديد. آناليز داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss صورت گرفت. داده‌های حاصل از اين پژوهش با استفاده از روش‌های آماری توصيفی مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. از مجذور کای در جهت ارتباط سنجی استفاده شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد که از ميان عوامل جمعيت شناختی جنس، سن، وضعيت تأهل، محل سکونت و ميزان تحصيلات و از ميان عوامل اجتماعی شغل، نقش فرد در خانواده، دستگاه‌های حمايتی و منبع ارجاع دهنده بيمار و از ميان عوامل مرتبط با بيماری تشخيص روان‌پزشکی، سابقه سوءمصرف مواد، سابقه فرار بيمار، طول مدت بستری، سابقه بستری در بخش‌های روان‌پزشکی، نوع بخش، اجازه تردد، محل فرار و روند درمان و از ميان عوامل مرتبط بازمان فرار نوبت‌کاری با ميزان فرار رابطه معنی‌داری وجود داشته است (005/0p<). نتيجه‌گيری: نتايج نشان داد که عوامل جمعيت شناختی، اجتماعی و عوامل مرتبط با نوع بيماری و همچنين زمان فرار با ميزان فرار رابطه معنی‌داری دارد، بنابراين در نظر گرفتن اين عوامل در برنامه‌های پيشگيری از فرار در بخش‌های روان‌پزشکی می‌تواند منجر به کاهش در تعداد فرار بيماران گردد.