اثر حساسکنندگی پرتوی نانو ذرات طلای ترکیب شده با فولیک اسید در پرتو درمانی سطحی سلولهای سرطانی ردهی MCF-7

امروزه با پیشرفت نانوفن‌آوری، می­توان نانو موادی با عدد اتمی بالا، نظیر نانو ذرات طلا، را به روش‌­های مختلفی به طور اختصاصی در سلول­‌های توموری متمرکز کرد و از مزیت افزایش دز ناشی از مجاورت این عنصر دارای عدد اتمی بالا در کنار سلول­‌های سرطانی به عنوان یک حساس­‌کننده­‌ی پرتویی بهره برد. در این پژوهش نانو ذرات طلا با قطر میانگین 50 نانومتر سنتز و با مولکول فولیک اسید یکی شد. این کمپلکس به مدت 24 ساعت و در غلظت­‌های مختلف با سلول­‌های MCF-7 گرماگذاری شده و میزان سمیت‌­زایی آن مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش غلظت نانو ذرات طلا به بالاتر از حد مشخصی می­‌تواند سلامت سلولی را تحت تأثیر قرار دهد. میزان حساس­‌کنندگی پرتویی نانو ذرات طلا با غلظت 50 میکروگرم بر میلی­لیتر در سلول­‌های MCF-7  تحت 2 گری پرتو ایکس از یک دستگاه پرتو درمانی ارتوولتاژ در انرژی­‌های مختلف 120, 180, 200 کیلو ولت بیشینه و با استفاده از روش MTT ارزیابی شد. اختلاف معناداری در میزان بقا در گروه‌­های تابش‌­دهی شده در حضور و عدم حضور نانو ذرات طلا مشاهده شد. بیش­ترین مقدار ضریب افزایش دز برابر با 1.34±0.03 برای باریکه­‌ی پرتو ایکس 180 کیلو ولت بیشینه به دست آمد. یافته‌­های این پژوهش این امکان را می‌­دهد که با اعمال کاهش دزی به میزان یک سوم دز تجویزی، اثر مشابه‌ی، از آسیب سلولی، در سلول­‌های سرطانی هم­زمان با محافظت بیش‌­تر از بافت‌­های سالم در معرض خطر، در مجاورت هدف ایجاد شود.